ква́кер

(англ. quaker = літар. той, хто трасецца)

член хрысціянскай рэлігійнай секты, пашыранай у Англіі і ЗША, якая адмаўляе свяшчэннікаў, прапаведуе пацыфізм.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

круйс-пе́ленг

(гал. kruispeiling)

спосаб вызначэння месцазнаходжання судна ў моры па двух пеленгах на адзін і той жа прадмет, напр. маяк.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

маралі́ст

(фр. moraliste, ад лац. moralis = які датычыць звычаяў)

той, хто строга прытрымліваецца маральных правіл і павучае іншых, як сябе паводзіць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэвалюцыяне́р

(фр. révolutionnaire)

1) удзельнік рэвалюцыйнага руху, дзеяч рэвалюцыі;

2) той, хто робіць пераварот у якой-н. галіне (навуцы, тэхніцы, мастацтве).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трыумфа́тар

(лац. triumphator)

1) палкаводзец-пераможца, якога ўрачыста сустракалі ў Стараж. Рыме;

2) перан. той, хто дасягнуў бліскучага поспеху, выдатнай перамогі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Вазьме́ліць ’сцягнуць, узяць’ (Касп.). Да *вазьмеля, *вазьмель ’той, хто возьме, не пытаючыся’, да асабовай формы вазьму або возьме.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Веснаўскі ’вясенняе парасё’ (КТС, Я. Ермаловіч); польск. wiosnować ’даглядаць вясной’, wiośniak ’той, што нарадзіўся вясной’. Да вясна́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ве́шацель ’вешальнік, той, хто вешае’ (БРС, КТС) < з рус. вешатель ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 56). Сюды ж вешацельскі (Яруш.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ма́ся ў выразе: ма́ся сляпая ’слепавокі’ (Жыв. сл.). З ⁺маця ’той, хто мацае вакол сябе’. Да ма́цаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Момля ’той, хто гаворыць вельмі ціха, незразумела’ (ваўк., Сл. ПЗБ), рус. перм. момля ’ціхоня’. Гукапераймальнае. Да мумляць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)