трыумфа́тар

(лац. triumphator)

1) палкаводзец-пераможца, якога ўрачыста сустракалі ў Стараж. Рыме;

2) перан. той, хто дасягнуў бліскучага поспеху, выдатнай перамогі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)