супраціўля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Супрацьдзейнічаць насіллю, насільным дзеянням; адбіваць напад. Пан быў такі спалоханы, што нават не супраціўляўся, калі «Салавей» прывязваў яго да дрэва. Бядуля. [Салагуб:] — Я пачаў супраціўляцца, штурхаць .. [паліцыянтаў] рукамі ад сябе і крычаць. Машара. Немцаў выбілі яшчэ толькі з першай лініі, а на другой яны ўпарта супраціўляліся і вялі агонь амаль бесперапынна. Кулакоўскі. // Супрацьдзейнічаць уплыву, уздзеянню каго‑, чаго‑н.; не падпарадкоўвацца каму‑, чаму‑н., не згаджацца на што‑н. Толя, які даўно прывык да бацькоўскіх загадаў старога, больш не супраціўляўся. Брыль. Васіль Дзяцел імкнецца адасобіцца ад эпохі, супраціўляецца жыццю ўпарта, рашуча, да знямогі, але ўсё дарэмна. «Полымя». // Не паддавацца якому‑н. стану, пачуццю, змагацца з якім‑н. станам, пачуццём. Супраціўляцца хваробе. □ Бацькавы вочы пры цьмяным святле лямпы здаліся мне вузенькімі-вузенькімі. Іх мружыў сон, але яны супраціўляліся яму. Сабаленка. Радаваўся [Андрыян Цітавіч], як юнак, свайму пачуццю, але, скрыгочучы зубамі, хаваючы ўсё ў сабе, супраціўляўся яму... Марціновіч.

2. Не паддавацца знешняму фізічнаму ўздзеянню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ува́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак.

1. каго-што. Аднесціся з увагай да чаго‑н., выканаць, здзейсніць што‑н. Мы ўважылі .. настойлівую просьбу [вартаўніка] і купілі яму .. бескурковую іжаўскую дубальтоўку. Брыль.

2. каго-што. Аказаць каму‑н. павагу, праявіць увагу да каго‑н. [Дзед Мікола:] — А ў мінулым годзе ведаеце, што прыдумалі? — Хто? — запытаў я. — Людзі нашага сяла. Юбілей мне наладзілі, уважылі старога на сямідзесятым годзе. Скрыпка. Як ні ўпіралася Поля, а прысесці да стала прыйшлося — трэба было ўважыць гасцей. Арочка. Дзед Дзяніс падтрымаў .. [маці]: не адведаць суседа, не ўважыць ласкай такую радасць, як прыход са службы, нягожа... Мележ. // каму. Зрабіць што‑н. у знак павагі, увагі. Не паслухаць старшыню сельсавета Хацяноўскі не мог, а ўважыць яму — не надта і ведаў як. Кулакоўскі.

3. каму. Зрабіць уступку, прыняўшы пад увагу што‑н.; уступіць. [Пан:] — Я табе тады на беднасць тваю ўважыў і на паслугу тваю, а ты што ж гэта? Галавач. [Васіліса:] Я ж цябе ведаю, ты яму не саступіш і ён табе не ўважыць. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уга́, выкл.

Ужываецца пры выяўленні, паказе чаго‑н. значнага, цікавага або нечаканага ў значэнні: вось як, вось яно як, вось яно што. — Уга, во які госць у нас, гаворыць .. [Даніла] сваім вечна спакойным І роўным голасам І сунімаецца ў парозе, каб напіцца вады. Скрыган. І павага мне — уга! — Ад сыноў у хаце. Бялевіч. Другі б уга як нос задраў, а Васіль Кузьміч і віду не падаў, што нешта здарылася. Лобан. — Уга, брыгадзір сімфонію слухае! — засмяяўся Пецька. Мыслівец. // у знач. вык. Многа, даволі; колькі хочаш. Нядаўна прачытаў адзін «раман»... Вады — уга! Вады — даволі! А солі, неабходнай солі — І каліва няма. Валасевіч. Гэта ў іх тут, у пасёлку, нічога цікавага няма, ды і на станцыі таксама, а ў Маскве — уга! Васілёнак. // Ужываецца пры пярэчанні, адмаўленні чаго‑н. у значэнні: не, не так. — Цішэй! — пачуўся прарэзлівы голас. — Могуць немцы поезд спыніць і выкінуць усіх нас адсюль. — Уга! — запярэчыў другі. — Будуць яны з намі валаводзіцца, ім цяпер сваю б шкуру ўратаваць! Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

улі́цца, увальецца і уліецца; пр. уліўся, улілася, ‑лося; заг. уліся; зак.

1. Наліцца ўнутр чаго‑н. Хоць у лодку і ўлілося трохі вады, аднак цяпер яна пайшла шпарчэй, бо мне памагаў вецер. Кірэенка. // Зліцца з чым‑н., льючыся, уцячы ў што‑н. Каціліся [патокі вады] аж да моста, каб уліцца ў рахманую Безымянку. Курто. / у перан. ужыв. У пакой улілося святло. // перан. Пранікнуць, напоўніць (пра пачуцці і пад.). Нейкая дзіўная хваля ўлілася ў грудзі і буйнай цёплай слязой скацілася на шчокі. Васілевіч. Бацькоўскі дом у цішыні лясоў, Даўно цябе надоўга я пакінуў, І свет шырокі ў вочы мае хлынуў, Уліўся ў грудзі клічам галасоў. Гаўрусёў.

2. перан. Далучыцца да чаго‑н., увайсці ў склад чаго‑н., папоўніць сабою што‑н. Усе [хлопцы] набіраліся новых свежых сіл, каб ноччу перайсці фронт і зноў уліцца ў чырвонаармейскую масу для заядлай барацьбы з панамі. Нікановіч. Мацнеў, рос, пашыраўся калгас, ужо суседнія дзве вёскі ўліліся ў яго. Мікуліч. [Усцін Тарасавіч] выйшаў за бальнічныя вароты, уліўся ў людскі паток і накіраваўся дадому. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

учыні́ць, учыню, учыніш, учыніць; зак., што.

Разм.

1. Зрабіць; правесці, арганізаваць. [Баец] ведаў ужо ўсю страшную гісторыю з бацькам, якую ўчынілі з ім фашысты. Дудо. Таварышы, — вымавіў рэдактар, — тут мы тут сапраўдны суд учынілі над нарысам Макара Шыянка, і мне, мабыць, трэба тут быць арбітрам. Сабаленка. Збіраемся мы звычайна учатырох: я, Санька, Міша і Косцік. А як збяромся, дык абавязкова нешта ўчынім. Ваданосаў. // У спалучэнні з назоўнікамі абазначае: выканаць, ажыццявіць тое, што выказана назоўнікам. Учыніць праверку. Учыніць крыўду. □ Часам.. [гракі і галкі] ўчыняць такі гвалт, такі гармідар, што чуваць ажно ў Міхалаве. П. Ткачоў.

2. Утварыць, зрабіць што‑н. нечаканае, непажаданае. Учыніць скандал. Учыніць пажар. □ Праз месяц пасля выхаду з Гарбылёў.. [партызаны] ўчынілі такое, чым можна, калі застанешся жывы, ганарыцца да скону дзён. Навуменка.

3. Абл. Рашчыніць. Учыніць хлеб. □ — Цёця Тася! Мы вам дапаможам: і ўчынім, і замесім. Нават спячом самі, толькі вы кіруйце ўсім. Дубоўка. [Цётка Ганна:] — Піце, мае дзеткі! Гэта я [квас] учыніла на хлебе, але ён не слабеў, за гарадское сітро. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

slip

I [slɪp]

1.

slipped, v.i.

1)

а) высьлі́згваць, прасьлі́згваць

She slipped out of the room — Яна́ вы́сьлізнула з пако́ю

б) Time slips by — час ху́тка ляці́ць

2) сасьлі́згваць

The knife slipped and cut my finger — Нож сасьлізну́ў і парэ́заў мне па́лец

3) пако́ўзвацца, пасьлі́згвацца

He slipped on the icy sidewalk — Ён пакаўзну́ўся на абледзяне́лым хо́дніку

4) уцяка́ць, зрыва́цца

The dog slipped the chain — Саба́ка сарва́ўся з ланцуга́

5) выпуска́ць

Your name has slipped from my mind — Ва́шае імя́ вы́скачыла мне з па́мяці

Don’t let this opportunity slip — Не прапусьці́ гэ́тае наго́ды

6) здыма́цца зь я́кара (пра карабе́ль)

7) памыля́цца, рабі́ць памы́лкі

2.

v.t.

1)

а) здыма́ць

She slipped the ring off her finger — Яна́ зьняла́ пярсьцёнак з па́льца

б) перадава́ць, сува́ць каму́ што ўпо́тай

2) насьпе́х апрана́ць

Slip on your coat — Накі́нь паліто́

Slip off your shoes — Скінь чараві́кі

3) спуска́ць (саба́ку з пры́вязі)

3.

n.

1) сьлі́зганьне n.

2) навало́чка f. (на паду́шку)

3) камбіна́цыя (жано́чая)

4) памы́лка f.

5) пры́вязь f., павадо́к -ка́ m. (для саба́кі)

•

- slip of the pen

- slip of the tongue

- slip one over on

- slip up

II [slɪp]

1.

v.t.

флянсава́ць

2.

n.

1) квіта́нцыя f., лісто́к -ка́ m.

a slip of paper — лісто́к папе́ры

2) флянс -а m., бакавы́ па́растак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

líegen

* vi

1) ляжа́ць

2) мясці́цца; быць разме́шчаным, знахо́дзіцца

zugrúnde [zu Grúnde] ~ — ляжа́ць у асно́ве [падму́рку]

auf der Hand ~ — быць відаво́чным

3) быць, знахо́дзіцца (у якім-н. стане)

im Wéttbewerb vórne ~ — лідзі́раваць у спабо́рніцтве

mit j-m im Prozéss ~ — судзі́цца з кім-н.

in der Schéidung ~ — разво́дзіцца

auf der Láuer ~ — ляжа́ць [сядзе́ць] у заса́дзе

auf der Zúnge ~ — круці́цца на язы́ку

j-m zur Last ~ — абцяжа́рваць [турбава́ць] каго́-н.

wie die Dínge ~ — як выгляда́юць спра́вы

die Sáche liegt so — спра́ва ідзе́ так

das liegt mir nicht — гэ́та не па мне, гэ́та мне не падыхо́дзіць

worán liegt es? — у чым спра́ва?

es liegt an dir — гэ́та зале́жыць ад цябе́

~ bléiben* — застава́цца [праця́гваць] ляжа́ць

die Árbeit bleibt líegen — рабо́та стаі́ць (на ме́сцы)

~ lássen* — пакіда́ць, забыва́ць дзе-н.

◊ j-n links ~ lássen* — 1) забы́ць пра каго́-н.; 2) ігнарава́ць каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Herz

n -ens, -en

1) слю́ца

mítten ins ~ tréffen* — папа́сці ў са́мае слю́ца

2) асяродак, цэнтр

3) слю́ца, душа́

von gánzem ~en — ад усяго́ [шчы́рага] слю́ца

das liegt mir sehr am ~en — гэ́та мне ве́льмі ва́жна

Hand aufs ~! — (пакладзі́) руку́ на слю́ца!

j-n auf ~ und Níeren prüfen — даскана́ла праве́рыць каго́-н.

aus tíefstem ~en — з глыбіні́ душы́

es ist mir schwer ums ~ — у мяне́ ця́жка на душы́

mir wúrde leicht ums ~ — у мяне́ адлягло́ ад слю́ца

es war mir aus dem ~en gespróchen — гэ́та мне было́ па душы́

sein ~ áusschütten — раскрыва́ць душу́

sich (D) sein ~ fássen — набра́цца сме́ласці

◊ er hat das ~ auf dem réchten Fleck — ён сапра́ўдны [надзе́йны] чалаве́к

séinem ~en Luft máchen — вы́казаць усё, што набале́ла

sie sind ein ~ und éine Séele — яны́ жыву́ць душа́ ў душу́

4) карт. чы́рва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пашкадава́ць сов.

1. пожале́ть;

п. гро́шай — пожале́ть де́нег;

2. (чаго, аб чым) пожале́ть, посе́товать (о чём);

п. міну́лага — пожале́ть (посе́товать) о проше́дшем;

ён ~ва́ў, што не зрабі́ў гэ́тага — он пожале́л, что не сде́лал э́того;

3. пожале́ть, побере́чь;

п. старо́га — пожале́ть (побере́чь) старика́;

4. (сжалиться) пощади́ть, пожале́ть;

5. приласка́ть;

п. дзіця́ — приласка́ть ребёнка;

6. в сочетании с инф. переводится безл. конструкцией ста́ло жа́лко (жаль);

я ~ва́ла будзі́ць яго́ — мне ста́ло жа́лко (жаль) буди́ть его́;

◊ ~ва́ў воўк кабы́лу, пакі́нуў хвост ды гры́ву — погов. пожале́л волк кобы́лу, оста́вил хвост и гри́ву

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

associate​3 [əˈsəʊʃieɪt] v.

1. асацыява́ць, звя́зваць (у думках);

We associate the name of Columbus with the discovery of America. Мы звязваем імя Калумба з адкрыццём Амерыкі;

be associated with smb./smth. быць звя́заным з чым-н./кім-н.;

Her name is associated with the women’s rights movement. Яе імя звязваюць з рухам за правы жанчын.

2. аб’ядно́ўваць; аб’ядно́ўвацца; далуча́ць; далуча́цца; злуча́ць; злуча́цца;

associate one firm with an-other аб’ядно́ўваць фі́рму з фі́рмай

3. ве́сці знаёмства, хаўрусава́ць;

I don’t like you associating with those people. Мне не падабаецца, што ты водзішся з гэтымі людзьмі.

4. fml падтры́мліваць; далуча́цца (да думкі, пункту погляду і да т.п.)

associate professor [əˌsəʊʃiətprəˈfesə] n. AmE акадэмі́чны ранг, ніжэ́йшы за прафе́сара

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)