рэзедо́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да рэзеды. Рэзедовы лісток. Рэзедовы пах. // Які здабываецца з кветак рэзеды. Рэзедовы алей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэрпенці́навы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да тэрпенціну, уласцівы яму. Тэрпенцінавы пах. // Які здабываецца, атрымліваецца з тэрпенціну. Тэрпенцінавая кіслага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фейхо́а,
1. Кустовая вечназялёная расліна сямейства міртавых.
2. Плод гэтай расліны з моцным пахам, які напамінае пах суніц, ананаса.
[Ісп. Feijoa.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хло́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да хлору. Хлорны пах. // Які мае ў сабе хлор. Хлорная кіслага. Хлорная вапна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
часно́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да часнаку, уласцівы яму. Часночны пах. Часночная галоўка. // Прыгатаваны з часнаку. Часночная прыправа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ване́ць ’смярдзець’ (Бяльк.). Да вонь < прасл. *oni̯a; гук в у пачатку слова пад уплывам веяць (Мейе, JF, 5, 333) або прасл. *vǫx‑ (БЕР, 1, 176). Рус. вонь ’смурод’, ст.-рус. воня ’пах, водар’, укр. вонь, польск. woń, в.-луж. wóń, wónje, н.-луж. woń, чэш. vůně, славац. vôňa ’тс’, балг. воня́ ’смурод’, серб.-харв. вȍњ, во̀ња ’пах’, славен. vónja ’тс’, ц.-слав. вонꙗ ’водар, пах’. І.‑е. паралелі: лац. animus ’дух’, ст.-інд. anaḥ ’подых’, грэч. άνεμος ’вецер’, гоц. us‑anan ’выдыхаць’ (Праабражэнскі, 1, 95–96; Фасмер, 1, 349; Шанскі, 1, В, 158–159; БЕР, 1, 176; Брукнер, 630; Махэк₂, 704).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
расцячы́ся, 1 і 2 ас. не ўжыв., -чэ́цца; расцёкся, -цякла́ся, -ло́ся;
1. Пацячы ў розных кірунках па якой-н. паверхні.
Вада расцяклася па падлозе.
2. перан. Распаўсюдзіцца дзе-н., па чым-н.
Па целе расцяклася цеплыня.
Расцёкся пах свежага хлеба.
|| незак. расцяка́цца, -а́ецца.
|| наз. расцяка́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
◎ На́псінь ’дрэва, пасінеўшае ці пачарнеўшае ад вільгаці’ (Нас.), напеніць ’пасінець ад вільгаці, макраты’ (Нас.). Гл. псініць ’намакаць да гніення, прымаць сіні колер (пра дрэва)’, паводле Насовіча (Нас., 316), да пасінець; хутчэй да псінь ’непрыемны пах; гніль’: Гето дерево псинь (Нас.), параўн. псіна ’сабачае мяса; дрэнны пах’; параўн. сапсёлы ’састарэлы, слабы’, усё да пёс© магчыма народнаэтымалагічнае збліжэнне з сіні, сінець.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
musk
[mʌsk]
n.
1) му́скус -у m. (паху́чае рэ́чыва)
2) му́скусны пах
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
гно́йны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да гною. Гнойны пах. Гнойныя выдзяленні. // Які гнаіцца, з гноем. Гнойнае запаленне. Гнойная рана.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)