тхлі́на, ‑ы, ж.

Тухлы, гнілы пах. За змену целагрэйкі прамакалі навылёт і пачыналі пахнуць нейкаю балотнаю тхлінай. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tang [tæŋ] n. рэ́зкі пры́смак або́ пах;

There was a tang of autumn in the air. Дыхнула восенню.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гіперасмі́я

(ад гіпер- + гр. osme = пах)

хваравітае абвастрэнне нюху пры некаторых захворваннях цэнтральнай нервовай сістэмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэзадара́цыя

(ад дэз- + лац. odoratio = нюх, пах)

знішчэнне дрэннага паху з дапамогай хімічных рэчываў (дэзадарантаў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нералі́н

(ад нерал)

арганічнае злучэнне, бясколернае крышталічнае рэчыва з прыемным пахам, які нагадвае пах чаромхі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

парфуме́р

(фр. parfumeur, ад parfum = прыемны пах)

работнік парфумернай вытворчасці, а таксама прадавец касметычных тавараў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

за́тха

1. Палонка ў лёдзе, куды выходзіць прытхнутая рыба (Грыг. 1838—1840, Слаўг.).

2. Пах гнілога (Зах. Бел. Др.-Падб., Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Во́нах ’пах’ (Бяльк.). Ад польск. wąchać ’нюхаць’ (аб апошнім гл. Брукнер, 604) з а ўкладным для ўстаранення сцягвання зычных.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Па́хці ’смярдзець’ (раг., Сл. ПЗБ). Да пах (гл.). Аб суфіксе ‑ці (замест ‑ны) гл. Карскі 2-3, 276–279.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пры́тарны, ‑ая, ‑ае.

1. Непрыемны ад празмернай канцэнтрацыі якіх‑н. якасцей (пра смак, пах і пад.). Смачны бульбяны водар перабівае цяжкі, прытарны пах каніны. С. Александровіч. Кругом было ціха. Пахла, здавалася, гуркамі, белапузымі гарбузамі, якія яшчэ спелі, махрыстым прытарным маркоўнікам... Ермаловіч.

2. перан. Празмерна, ненатуральна саладжавы. Прытарная ветлівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)