прато́чны, ‑ая, ‑ае.

Цякучы, не стаячы (пра ваду). Праточная вада. // З цякучай, не стаячай вадой. Я бяру кацялок і іду з ім да праточнай канавы спаласнуць, набраць вады. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

КУРА́НТЫ

(ад франц. coürant цякучы, бягучы),

старадаўняя назва вежавых або вял. пакаёвых гадзіннікаў з музычным механізмам, якія б’юць з пэўнай меладычнай паслядоўнасцю ці выконваюць невял. музычныя п’есы. З найб. вядомых — К. Маскоўскага Крамля.

т. 9, с. 41

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ляту́чы ’цякучы (аб вадзе)’ (Сл. ПЗБ). Калька з польск. lecący < lecieć ’ліцца, цячы’, параўн. woda leci ’вада льецца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

flowing

[ˈfloʊɪŋ]

adj.

1) цяку́чы

2) пла́ўны (рух)

3) лёгкаспа́дны (пра во́пратку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

liquíd

a

1) ва́дкі, цяку́чы

2) камерц. лікві́дны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

płynny

płynn|y

1. цякучы; вадкі;

2. плаўны; гладкі;

3. зменлівы; цякучы; няўстойлівы;

gotówka ~a — наяўныя грошы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ліквіда́мбар

(ад лац. liquidus = вадкі, цякучы + амбра)

дрэва сям. гамамелідавых, пашыранае ў субтропіках; дае стыракс 2.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

rozlewny

1. паўнаводны;

2. цякучы;

3. шматслоўны; расцягнуты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

чвіро́к Цякучы пясок (Смал.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Рэўматы́зм (ТСБМ, Сл. ПЗБ), рама́туз, рама́тыз, раматы́зма, рамаці́зма, рамаці́зна, рамаці́зм (Сл. ПЗБ), ромаці́з (ТС). З рус. ревмати́зм. У рус. з ням. Rheumatismus ’тс’ < лац. rheumatismus ’катар’ < грэч. ρευματικοζ ’цякучы’ (Фасмер, 3, 455; Праабражэнскі, 2, 191). Гл. яшчэ раматус.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)