цяку́чы, -ая, -ае.

1. Вадкі, здольны цячы.

Цякучыя і сыпучыя целы.

2. Які працякае, дзіравы.

Цякучае вядро.

3. Які знаходзіцца ў руху; праточны (пра ваду).

4. перан. Які часта мяняецца; непастаянны, няўстойлівы.

|| наз. цяку́часць, -і, ж. (у 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цяку́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цяку́чы цяку́чая цяку́чае цяку́чыя
Р. цяку́чага цяку́чай
цяку́чае		 цяку́чага цяку́чых
Д. цяку́чаму цяку́чай цяку́чаму цяку́чым
В. цяку́чы (неадуш.)
цяку́чага (адуш.)		 цяку́чую цяку́чае цяку́чыя (неадуш.)
цяку́чых (адуш.)
Т. цяку́чым цяку́чай
цяку́чаю		 цяку́чым цяку́чымі
М. цяку́чым цяку́чай цяку́чым цяку́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цяку́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цяку́чы цяку́чая цяку́чае цяку́чыя
Р. цяку́чага цяку́чай
цяку́чае		 цяку́чага цяку́чых
Д. цяку́чаму цяку́чай цяку́чаму цяку́чым
В. цяку́чы (неадуш.)
цяку́чага (адуш.)		 цяку́чую цяку́чае цяку́чыя (неадуш.)
цяку́чых (адуш.)
Т. цяку́чым цяку́чай
цяку́чаю		 цяку́чым цяку́чымі
М. цяку́чым цяку́чай цяку́чым цяку́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цяку́чы прям., перен. теку́чий;

~чыя це́лы — теку́чие тела́;

ц. саста́ў брыга́ды — теку́чий соста́в брига́ды;

~чыя во́ды — теку́чие во́ды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цяку́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які здольны цячы; вадкі. Цякучыя целы.

2. Які цячэ, знаходзіцца ў руху; праточны (пра ваду). Цякучыя воды.

3. перан. Які часта мяняецца; няўстойлівы, зменлівы. Цякучы састаў брыгады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прото́чный прато́чны; (текущий) цяку́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

теку́чий прям., перен. цяку́чы;

теку́чие тела́ цяку́чыя це́лы;

теку́чий соста́в цяку́чы саста́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прато́чны, -ая, -ае.

1. гл. пратока.

2. Пра ваду, вадаём: цякучы, не стаячы.

Праточная вада.

Праточнае возера.

3. Які мае адносіны да руху струменя вадкасці або газу (спец.).

П. элемент (у пнеўмааўтаматыцы).

|| наз. прато́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прато́чны, ‑ая, ‑ае.

Цякучы, не стаячы (пра ваду). Праточная вада. // З цякучай, не стаячай вадой. Я бяру кацялок і іду з ім да праточнай канавы спаласнуць, набраць вады. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ляту́чы ’цякучы (аб вадзе)’ (Сл. ПЗБ). Калька з польск. lecący < lecieć ’ліцца, цячы’, параўн. woda leci ’вада льецца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)