эрытрацы́ты, ‑аў; адз. эрытрацыт, ‑а, М ‑цыце, м.

Чырвоныя крывяныя цельцы, якія ўтрымліваюць гемаглабін.

[Ад грэч. erythros — чырвоны і kýtos — клетка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хларапла́сты, ‑аў; адз. хларапласт, ‑у, М ‑сце, м.

Зялёныя цельцы ў пратаплазме расліннай клеткі, якія ўтрымліваюць хларафіл.

[Ад грэч. chlōros — зялёны і plastos — утвораны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

corpuscle [ˈkɔ:pʌsl] n. anat. часці́нка, це́льца, карпу́скула;

red/white corpuscles physiol. чырво́ныя/бе́лыя крывяны́я це́льцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бяз’я́дзерны, ‑ая, ‑ае.

1. У якім адсутнічае ядро. Чырвоныя крывяныя цельцы — гэта бяз’ядзерныя клеткі, якія маюць форму дваякаўвагнутага дыска.

2. У якім адсутнічае ядзерная зброя.

•••

Бяз’ядзерная зона гл. зона.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

це́льца ср.

1. уменьш.-ласк. те́льце;

2. обычно мн., биол. тельца́;

○ крывяны́я це́льцы — кровяны́е тельца́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мікрасо́мы

(ад мікра- + сома)

субмікраскапічныя бялковаліпоідныя цельцы клетак, якія змяшчаюць ферменты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ciałko

н. цельца;

czerwone (białe) ~a krwi — чырвоныя (белыя) крывяныя цельцы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

элеацы́ты

(ад гр. elaion = алей + -цыты)

змененыя белыя крывяныя цельцы кольчатых чарвей, узбагачаныя запаснымі тлушчавымі рэчывамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

заце́пліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць і зацяплі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Разм. Запаліць (агонь, свечку і пад.). Зацеплілі трубкі гуралі. Танк. Паўночных віхураў краіна Лагодна сустрэла яго: Паклікала ў дом між ялінак, Зацепліла ў лямпе агонь. Лось. // перан. Прымусіць узнікнуць, з’явіцца. [Ірына] прыціскала да сябе дзіця, хутала яго ў старую коўдрачку, сагравала сваім дыханнем, як бы збіраючыся зацяпліць жыццё ў гэтым маленькім.. цельцы. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

статабла́сты

(ад гр. statos = які стаіць + -бласты)

чачавіцападобныя мнагаклетачныя цельцы, адзетыя шчыльнай абалонкай, якія ўтвараюцца ў выніку ўнутранага пачкавання ў прэснаводных імшанак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)