бяз’я́дзерны, ‑ая, ‑ае.
1. У якім адсутнічае ядро. Чырвоныя крывяныя цельцы — гэта бяз’ядзерныя клеткі, якія маюць форму дваякаўвагнутага дыска.
2. У якім адсутнічае ядзерная зброя.
•••
Бяз’ядзерная зона гл. зона.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
це́льца ср.
1. уменьш.-ласк. те́льце;
2. обычно мн., биол. тельца́;
○ крывяны́я це́льцы — кровяны́е тельца́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мікрасо́мы
(ад мікра- + сома)
субмікраскапічныя бялковаліпоідныя цельцы клетак, якія змяшчаюць ферменты.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
ciałko
н. цельца;
czerwone (białe) ~a krwi — чырвоныя (белыя) крывяныя цельцы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
элеацы́ты
(ад гр. elaion = алей + -цыты)
змененыя белыя крывяныя цельцы кольчатых чарвей, узбагачаныя запаснымі тлушчавымі рэчывамі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
заце́пліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць і зацяплі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Разм. Запаліць (агонь, свечку і пад.). Зацеплілі трубкі гуралі. Танк. Паўночных віхураў краіна Лагодна сустрэла яго: Паклікала ў дом між ялінак, Зацепліла ў лямпе агонь. Лось. // перан. Прымусіць узнікнуць, з’явіцца. [Ірына] прыціскала да сябе дзіця, хутала яго ў старую коўдрачку, сагравала сваім дыханнем, як бы збіраючыся зацяпліць жыццё ў гэтым маленькім.. цельцы. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лізасо́мы
(ад ліза- + сома)
дробныя акруглыя цельцы, выяўленыя ў клетках жывёл і раслін, якія ўдзельнічаюць ва ўнутрыклетачных працэсах пераварвання бялкоў, ліпідаў і нуклеінавых кіслот.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
эрытрацы́ты
(ад гр. erythros = чырвоны + -цыты)
чырвоныя крывяныя цельцы, якія ўтрымліваюць гемаглабін і ўдзельнічаюць у пераносе кіслароду і вуглякіслага газу ў арганізме (параўн. лейкацыты).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
лейкацы́ты
(н.-лац. leucocytus, ад гр. leukos = белы + kytos = клетка)
белыя крывяныя цельцы, састаўная частка крыві чалавека і жывёл; падзяляюцца на агранулацыты і гранулацыты (параўн. эрытрацыты).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
пласты́ды
(гр. plastides = якія ўтвараюць, ад plastos = вылеплены)
адзін з відаў унутрыклетачных арганоідаў, пафарбаваныя або бясколерныя цельцы (лейкапласты, хларапласты, храмапласты), якія змяшчаюцца ў пратаплазме раслінных кветак і выконваюць розныя функцыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)