хларапла́сты, ‑аў; адз. хларапласт, ‑у, М ‑сце, м.

Зялёныя цельцы ў пратаплазме расліннай клеткі, якія ўтрымліваюць хларафіл.

[Ад грэч. chlōros — зялёны і plastos — утвораны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)