ха́рканне, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. харкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
харкаві́нне, ‑я, н., зб.
Разм. Тое, што і харкі. [Дворнічыха] пачынае харкаць, мокра кашляць, адплёўваць харкавінне. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Ка́рхаць 1 ’кашляць’ (Нас., Бяльк., Др.-Падб., Грыг.), ’харкаць’ (Гарэц.). Кантамінацыя харкаць і кашляць.
◎ Ка́рхаць 2 ’біць у патыліцу’ (Нас.), ла кархі (гл.).
◎ Ка́рхаць ’каркаць злавеснай птушкай’ (Нік. Напаў.), да каркаць з экспрэсіўнай зменай к > х (параўн. карх%).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
заха́ркаць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Харкаючы, забрудзіць; запляваць.
заха́ркаць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Пачаць харкаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ахра́к ’сліна, макрота (пры кашлі)’ (КЭС, лаг., Шат.), рус. охрак, ст.-слав. охракъ. Ад хракаць ’харкаць, выплёўваць’, параўн. хракі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
spéien
*
1.
vt
1) плява́ць, ха́ркаць
Blut ~ — ха́ркаць крывёй
2) вывярга́ць по́лымя
Gift und Gálle ~ — вар’ява́цца
2.
vi плява́ць
ich spéie daráuf — разм. мне наплява́ць на гэ́та
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
spúcken
1.
vi плява́ць
auf j-n, auf etw. ~ — наплява́ць на каго́-н., на што-н.
in die Hände ~ — працава́ць энергі́чна
2.
vt ха́ркаць (крывёю), выплёўваць (макрату)
◊ er spuckt gróße Bógen — ён (на́дта) задзіра́е нос
◊ j-m in die Súppe ~ — сапсава́ць каму́-н. усё
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
spit2 [spɪt] v. (spat)
1. плява́ць; плява́цца; пы́рскаць слі́наю, рабі́ць пы́рскі;
spit blood ха́ркаць крывёю;
spit in smb.’s face плю́нуць каму́-н. у твар
2. ста́віцца абыя́кава (да чаго-н./каго-н.);
spit at/on smth. плява́ць на што-н.;
I spit at his order. Мне напляваць на яго загад.
3. фы́ркаць, шыпе́ць (пра жывёл)
4. infml ка́паць, пы́рскаць, се́яць (пра дождж), імжэ́ць;
It was spitting a bit, it was not raining heavily. Трохі імжэла, дажджу вялікага не было.
5. трашча́ць, шыпе́ць, сы́паць і́скрамі (пра дровы);
The grease was spitting on the fire. Тлушч шкварчэў на агні.
♦
within spitting distance infml як плю́нуць
spit out [ˌspɪtˈaʊt] phr. v. infml выка́зваць, выпа́льваць (словы);
spit out a reproach кі́нуць папро́к;
spit out an oath чартыхну́цца, вы́лаяцца;
Come on! Spit out! Давай, гавары!
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)