bossy [ˈbɒsi] adj. (неадабральна) які́ любіць зага́дваць; ула́дны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

władczy

уладны; загадны;

władczy ton — уладны (катэгарычны) тон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

повели́тельный

1. улада́рны; ула́дны; катэгары́чны; насто́йлівы;

повели́тельный тон улада́рны (ула́дны, катэгары́чны) тон;

2. грам. зага́дны;

повели́тельное наклоне́ние зага́дны лад.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

high-handed [ˌhaɪˈhændɪd] adj. улада́рны, ула́дны, сваво́льны; які́ перавышае ўла́ду

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hérrisch

a ула́дны, улада́рны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

controlling

[kənˈtroʊlɪŋ]

adj.

кіру́ючы; ула́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rozkazujący

1. уладарны; уладны; загадны;

ton rozkazujący — уладны (загадны) тон;

2. грам. загадны;

tryb rozkazujący — загадны лад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бурбо́н

(фр. Bourbon = прадстаўнік каралеўскай дынастыі Бурбонаў)

грубы, недасведчаны, уладны чалавек.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

аўтарытэ́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які карыстаецца аўтарытэтам. Аўтарытэтны таварыш. Аўтарытэтны вучоны. // Які заслугоўвае давер’я. Аўтарытэтная крыніца. Аўтарытэтная камісія.

2. Які не дапускае пярэчанняў; уладны (пра тон, жэст, выгляд і пад.). Голас [касца] быў упэўнены, аўтарытэтны. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gebíeterisch

a улада́рны, ула́дны

éine ~e Nótwendigkeit — пі́льная патрэ́ба [неабхо́днасць]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)