сасва́тацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Узаемна згадзіцца на шлюб; дамовіцца паміж сабой аб шлюбе. // перан. Разм. Зблізіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узаема...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: узаемны, узаемна, напрыклад: узаемадапамога, узаемадзеянне, узаемакантроль, узаемапранікненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камбіна́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Спалучэнне, злучэнне, узаемна абумоўленае размяшчэнне чаго-н.

К. лічбаў.

К. фарбаў.

2. Складаная задума, сістэма прыёмаў для дасягнення якой-н. мэты.

Хітрая к.

Шахматная к.

|| прым. камбінацы́йны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

wzajemnie

узаемна; адно аднаго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спалу́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад спалучыць.

2. у знач. прым. Які ўзаемадзейнічае, узаемна звязаны з чым‑н. Спалучаныя рысоры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перпендыкуля́рны матэм. sénkrecht, lótrecht, perpendiklár;

узае́мна перпендыкуля́рны Sénkrecht zueinánder

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Мілава́цца, мілава́ць, мі́ловаць ’узаемна любіць, лашчыцца, абнімацца’, ’песціць, любіць’, милова́ньне ’далікатныя адносіны’ (ТСБМ, Нас., Яруш., ТС). Да прасл. milovati (sę). Гл. мі́лы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Наадварот (Шат., Яруш.), наодворо́т (ТС), на атварот ’наадварот, узаемна’ (Нас.); параўн. польск. naodwrót ’насуперак, адваротна, у іншы бок’. З на + адварот, гл. варочаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

распа́лубка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

1. Спец. Разборка апалубкі бетонных і жалезабетонных канструкцыі.

2. У архітэктуры — частка зводу, утвораная перасячэннем дзвюх узаемна перпендыкулярных цыліндрычных паверхняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алеламарфі́зм

(ад гр. allelon = узаемна + -марфізм)

тое, што і алелізм.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)