Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
топI(топот) нар.-поэт., обл.ту́пат, -ту м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
tupanie
н.тупат, тупаценне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
tupot, ~u
м.тупат
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
tętent, ~u
м.тупат, грукат
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
clatter1[ˈklætə]n.
1. стук
2. грук, гру́кат, ляск
3.ту́пат
4. балбатня́, траскатня́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
уначы́, прысл.
Тое, што і уночы. Уначы чуліся нейкія гукі, тупат, нібы грукат, але змораныя людзі нічога не чулі і праспалі спакойна.Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
То́паць ’тупаць, ісці (пра малых дзяцей)’ (мёрск., Нар. лекс.), ’ісці; хадзіць’ (брасл., Сл. ПЗБ), ’скакаць’ (Сцяшк. Сл.), сюды ж топ ’пра топанне, няўдалыя скокі’ (мсцісл., Нар. лекс.), ’тупат’ (Нар. Гом.), топоні́ць ’тупацець’ (ТС), ст.-бел.топотъ ’тупат’ (1518 г., КГС). Укр.то́пати ’ісці’, то́пкати ’таптаць’, рус.то́пать ’тупаць’, то́пот ’тупат’, польск.дыял.topotać się ’дрыжаць (ад страху, трывогі)’, в.-луж.topotać ’тупаць’, чэш.ťopati ’крочыць’, славен.topotáti, topótniti ’тупаць’, серб.-харв.топо̀тати ’тс’, то̏пот ’тупат’, балг.то́пот ’тупат’, макед.топоти, тупоти ’тупаць, моцна стукаць’. З прасл.*top‑, якое звязана з *tep‑, гл. цепаць, а таксама прасл.*topotъ (гл. тупат). Лічаць гукаперайманнем і параўноўваюць з лат.tapa, tapu ’туп-туп’, tapât ’крочыць, топаць’, літ.tapuoti ’тс’, фін.-угор.tap ’біць, штурхаць’, тат., казах., кыпч.taptamak ’таптаць’, tap‑tap ’туп-туп’. (Фасмер, 4, 78; Махэк₂, 647; ЕСУМ, 5, 598; Сной₂, 773). Да семантыкі параўн. то́пкаць ’штурхаць, біць’ (Мат. Гом.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
заглу́хлы, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Які прыціх, перастаў гучаць. Заглухлы тупат коней.
2. Заняпалы, закінуты, запусцелы. На паляне асталося два кусцікі крушыны, заглухлыя ў высокай траве.Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тро́пат ‘конская рысь з падскокваннем’ (ТСБМ), троп, тро́пат ‘трапятанне, хваляванне’ (Некр. і Байк., Ласт.). Параўн. укр.тро́піт ‘грукат, тупат, рысь’, серб.тро̏пот ‘шум, трэск, грукат’, балг.тро́пот ‘тупат’, макед.тропот ‘грукат, стук’. Відаць, самастойнае суфіксальнае ўтварэнне ў асобных славянскіх мовах са значэннем інтэнсіўнасці дзеяння ад дзеяслова тропаць, гл.