ту́пат

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ту́пат
Р. ту́пату
Д. ту́пату
В. ту́пат
Т. ту́патам
М. ту́паце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ту́пат, -у, М -паце, м.

Стук, шум ад удараў ног аб цвёрдую паверхню чаго-н. пры хадзьбе, бегу і пад., а таксама самі такія ўдары.

Чуўся конскі т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ту́пат, -ту м. то́пот

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ту́пат, ‑у, М ‑пане, м.

Стук, шум ад удараў ног аб цвёрдую паверхню чаго‑н. пры хадзьбе, бегу і пад., а таксама самі такія ўдары. Конскі тупат. □ Толькі па тупату ног ахоўнік здагадаўся, што хлапчук апынуўся ў яго ззаду. Нядзведскі. [Сцяпан:] — Мае словы згубіліся ў тупаце цяжкіх ног, у гамонцы, у скрыпе дзвярэй. Пянкрат. Дрыжэлі сцены, сатрасалася падлога пад разухабістым тупатам ног, вухалі галасы. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ту́пат м Getráppel [Getrámpel] n -s; Stámpfen n -s;

ту́пат капыто́ў Húfgetrappel n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ту́пат ‘тупанне, тупаніна’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Ласт.; ашм., Стан.), ту́пот ‘тс’ (Вруб.). Параўн. укр. ту́піт, ту́пот, польск., в.-луж. tupot, серб. тупот, макед. тупот ‘тс’. Відаць, яшчэ праславянскае ўтварэнне ад *tupati > *tupotъ, паралельнае да *topotъ або *tъpъtъ (Арол, 4, 84), гл. наступнае слова. Паводле Борыся (654), утварэнню назоўніка папярэднічаў дзеяслоў інтэнсіўнага дзеяння з элементам *‑t‑, гл. туптаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заглу́хлы, -ая, -ае (разм.).

1. Які прыціх, перастаў гучаць.

З. тупат коней.

2. Закінуты, запусцелы.

З. маліннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

то́пот ту́пат, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

patter​1 [ˈpætə] n.

1. стук, пасту́кванне

2. ту́пат;

the patter of tiny feet ту́пат мале́нькіх но́жак;

the patter of hooves in the street ту́пат капыто́ў па ву́ліцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Getrámpel

n -s ту́пат

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)