выма́ривать несов. (травить) вытру́чваць, труці́ць, вынішча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wytruwać

незак. труціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пратруці́ць, ‑тручу, ‑труціш, ‑труціць; зак., што.

Спец.

1. Выпаліць чым‑н. едкім (кіслатой). Пратруціць узор на медзі.

2. Апрацаваць пратрутай. Пратруціць тканіну.

3. Спецыяльна апрацаваць для абеззаражвання перад сяўбой, пасадкай. Пратруціць насенне.

4. Труціць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ператруці́ць, ‑тручу, ‑труціш, ‑труціць; зак., каго.

Атруціць, патруціць усіх, многіх. Ператруціць усіх мышэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

натруці́ць, ‑тручу, ‑труціш, ‑труціць; зак., каго.

Знішчыць, вынішчыць атрутай у якой‑н. колькасці. Натруціць грызуноў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тру́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад труціць.

2. у знач. прым. Такі, якога труцілі. Тручаная муха. Тручаны таракан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

опа́ивать несов.

1. апо́йваць;

2. (ядовитым напитком) уст. атру́чваць, труці́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

труці́цца несов.

1. (принимать яд) трави́ться;

2. страд. трави́ться; мори́ться; см. труці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Атру́ціць. Утворана з прэфіксам а‑ (о‑) ад дзеяслова труціць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Растру́чаны ’развярэджаны’ (Бяльк.). Да труціць (гл.), аналагічна да растравіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)