ткачество тка́цтва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

textile​2 [ˈtekstaɪl] adj. тка́ны; тка́цкі;

the textile art тка́цтва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tkactwo

н. ткацтва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тка́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ткацтва, ткання. Ткацкі цэх. Ткацкая майстэрня. Ткацкая справа. // Прызначаны для ткання. Ткацкая машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ільнатка́цкі і льнатка́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ткання, ткацтва лёну. Ільнаткацкая вытворчасць. Ільнаткацкі цэх. Ільнаткацкая майстэрня. // Прызначаны для ткання лёну. Ільнаткацкая машына. Ільнаткацкі станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Weberéi

f -, -en

1) тка́цкая [тка́льная] фа́брыка

2) тка́цтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

На́рад ’нашчадкі’ (Сержп. Грам.). Ад нарадзі́ць ’радзіць, даць жыццё’; магчыма, архаізм, у якім захавалася першаснае значэнне ’ўсе народжаныя, нашчадкі, род’, параўн. народ (гл.).

Нара́д 1 ’падрыхтаваныя да ткацтва кросны’ (мсцісл., Жыв. сл., Лебед., Мат. Гом.), ’увесь набор ткацкіх прылад’ (дзярж., З нар. сл.). Ад нарадзі́ць ’падрыхтаваць кросны да ткацтва’, да рад (гл.).

Нара́д 2 ’воз без драбін для вывазкі сена’ (Сержп. Земл.), нара́дка ’воз, у якім возяць гной’ (Жд. 2). Ад нарадзі́ць ’прыстроіць, падрыхтаваць’, гл. рад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ператка́ць, мсцісл. пірятка́ць, патка́ць ’паткаць (чым)’ у сказах: Аснувала суконныя, а пыткала хлыпянкыю… Чым піряткеш, тым і ладна…, пірітыка́ньне, пытыка́ньня ’тканне, працэс ткацтва’ (Жыв. сл.). Фармальна да пера- і ткаць. Больш падрабязна гл. ператыка́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Wirkeréi

f -, -en

1) трыката́жная майстэ́рня [фа́брыка]; тка́цкая [трыката́жная] вытво́рчасць

2) тк. sg вяза́нне, тка́цтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ара́с

(фр. arras, ад Arras = назва горада ў Францыі)

дыван ручной работы, вытканы ў французскім горадзе Арас, цэнтры шпалернага ткацтва ў 14 — 15 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)