Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Смакі́ша ‘сыракваша’ (бялын., Нар. сл.). З самакіша, съмакіша (там жа, 55) ад сам і кіснуць (гл.) з суф. ‑j‑a. Параўн. таксама рус.пск., наўг.простоки́ша ‘сыракваша’.
Сыраква́шкі (сырыква́шкі) ’калёсы, не акаваныя жалезам’ (Бяльк.). Да сыракваша, магчыма, іранічна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
zsiadły
кіслы;
~е mleko — кіслае малако; сыракваша
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
лактабацылі́н
(ад лакта- + бацыла)
1) грыбок, здольны акісляць малако, надаючы яму лячэбныя ўласцівасці;
2) сыракваша, прыгатаваная заквашваннем малака такім грыбком.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
малако / толькі што выдаенае: сырадой / кіслае: сыракваша
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
Кісля́к1 ’сыракваша’ (Жд. 2, Янк. I, Сл. паўн.-зах., Мат. Гом., Ян.). Да кіслы (гл.).
Кісля́к2 ’стары грыб’ (Нас.), аб чалавеку (ТСБМ, Нас., Янк. I), ’няспелая садавіна’ (КЭС, лаг.). Да казляк (гл.) з кантамінацыяй, прыпадабненнем да кіслы ў першасным значэнні ’мокры’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сырапе́ня ’кіслае малако’ (Касп.; барыс., Сл. ПЗБ; гарад., Нар. словатв.; віц., ЛА, 4), сырапе́ня, сырапі́ха ’тс’ (віц., Шн. 3), сырапе́ня, сырапо́ня ’толькі што ўкіслае малако’ (Барад.), сырапо́нь ’сыракваша’ (бярэз., Жд. 1), сырапо́ня ’кіслае знятае малако’ (Мядзв.), сырапонка ’тс’ (бых., ЛА, 4), сарапо́ня ’рэдкае недакіслае малако’ (полац., Нар. сл.), сурупо́ня ’кіслае малако’ (Мат. Маг.). Рус.пск.сыропы́ня, сыропы́ха ’сыракваша’. З сыр‑ (гл. сыры) і літ.píenas ’малако’. Лаўчутэ (Балтизмы, 56) мяркуе, што ў першым кампаненце адбылося другаснае набліжэнне да слав.*syrъ; першакрыніца ў лат.siera piens ’малако для сыра’, Р. скл. siera piena. Рускія дыялектныя словы, відаць, з беларускай (Анікін, Опыт, 284); змены ў другой частцы слова ў выніку дээтымалагізацыі.