Verbum

анлайнавы слоўнік

Стано́к ₁ ‘машына, прыстасаванне’, ‘апора’, ‘стойла’ (ТСБМ), ‘прыстасаванне або прылада’ (ТС), ‘вал у кроснах, на які набіваецца аснова ці палатно’ (Сцяшк.), станкі́ мн. л. ‘козлы, на якіх пілуюць дровы’ (Жд. 3). Ад сталн ₁ (гл.) з суф. ‑ок. Паводле Трубачова (Этимология–1985, 6), прасл. *stanъkъ першапачаткова азначала пераважна ткацкі стан.

Стано́к ₂ ‘стаянка, шалаш у лесе, на лузе’, ‘стойла для каня ў хляве’ (ТС, Сержп. Прымхі). Да стан ₁ (гл.).

Стано́к ₃ ‘луг паміж балотамі’ (Жд. 3). Да стан ₁ з суф. ‑ок, г. зн. ‘месца, дзе можна стаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

станок; варштат (уст.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Стано́к-Вадзі́ца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.
Н.	Стано́к-Вадзі́ца
Р.	Стано́к-Вадзі́цы
Д.	Стано́к-Вадзі́цы
В.	Стано́к-Вадзі́цу
Т.	Стано́к-Вадзі́цай Стано́к-Вадзі́цаю
М.	Стано́к-Вадзі́цы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стано́к-аўтама́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	стано́к-аўтама́т	станкі́-аўтама́ты
Р.	станка́-аўтама́та	станко́ў-аўтама́таў
Д.	станку́-аўтама́ту	станка́м-аўтама́там
В.	стано́к-аўтама́т	станкі́-аўтама́ты
Т.	станко́м-аўтама́там	станка́мі-аўтама́тамі
М.	станку́-аўтама́це	станка́х-аўтама́тах