спалучы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спалучу́ спалу́чым
2-я ас. спалу́чыш спалу́чыце
3-я ас. спалу́чыць спалу́чаць
Прошлы час
м. спалучы́ў спалучы́лі
ж. спалучы́ла
н. спалучы́ла
Загадны лад
2-я ас. спалучы́ спалучы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час спалучы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шлюбава́ць

‘спалучаць каго-небудзь шлюбам’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. шлюбу́ю шлюбу́ем
2-я ас. шлюбу́еш шлюбу́еце
3-я ас. шлюбу́е шлюбу́юць
Прошлы час
м. шлюбава́ў шлюбава́лі
ж. шлюбава́ла
н. шлюбава́ла
Загадны лад
2-я ас. шлюбу́й шлюбу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час шлюбу́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

спалуча́льны, ‑ая, ‑ае.

Які дазваляе спалучаць што‑н., з’яўляецца вынікам спалучэння чаго‑н. Спалучальны закон. Спалучальны рэфлекс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сочета́ть в разн. знач.

1. сов. спалучы́ць;

2. несов. спалуча́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прые́мнае сущ. прия́тное;

◊ спалуча́ць кары́снае з ~ным — сочета́ть поле́зное с прия́тным

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спалучэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спалучаць — спалучыць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. спалучацца — спалучыцца. Спалучэнне зычных. Сінтаксічнае спалучэнне. Спалучэнне колераў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

złączać

незак. злучаць; спалучаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

камбінава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; незак.

1. што. Злучаць, спалучаць розныя (але аднародныя) элементы ў пэўным парадку ў адно цэлае (у 1 знач.).

К. розныя адценні фарбаў.

2. Рабіць камбінацыю (у 2 знач.; разм.).

|| зак. скамбінава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е, -ну́й; -нава́ны.

|| наз. камбінава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

couple​2 [ˈkʌpl] v.

1. (together) спалуча́ць, злуча́ць; счэ́пліваць (вагоны)

2. (with) спаро́ўваць; спаро́ўвацца; злуча́ць (жывёлу)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спалуча́цца несов.

1. сочета́ться, соединя́ться;

2. сопряга́ться;

3. страд. сочета́ться, соединя́ться; сопряга́ться; см. спалуча́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)