спалучы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спалучу́ спалу́чым
2-я ас. спалу́чыш спалу́чыце
3-я ас. спалу́чыць спалу́чаць
Прошлы час
м. спалучы́ў спалучы́лі
ж. спалучы́ла
н. спалучы́ла
Загадны лад
2-я ас. спалучы́ спалучы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час спалучы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)