ску́рны гл. скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чапра́к

‘скура’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. чапра́к
Р. чапраку́
Д. чапраку́
В. чапра́к
Т. чапрако́м
М. чапраку́

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

я́лаўка

‘скура ялавай каровы’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. я́лаўка
Р. я́лаўкі
Д. я́лаўцы
В. я́лаўку
Т. я́лаўкай
я́лаўкаю
М. я́лаўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дубяны́, -а́я, -о́е.

Цвёрды, нягнуткі.

Дубяная скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вужаві́нне, -я, н.

Скура змяі, скінутая ў час лінькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чу́чала

‘набітая чым-н. скура жывёлы, птушкі’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чу́чала чу́чалы
Р. чу́чала чу́чал
Д. чу́чалу чу́чалам
В. чу́чала чу́чалы
Т. чу́чалам чу́чаламі
М. чу́чале чу́чалах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

выпо́ўзіны, -зін.

Верхняе покрыва насякомых або скура змяі, скінутая ў час лінькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

leather​1 [ˈleðə] n. ску́ра (вырабленая скура жывёліны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

по́рысты, -ая, -ае.

Які мае многа пор.

Порыстая скура.

|| наз. по́рыстасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гадзю́чы гадю́чий;

~чая ску́ра — гадю́чья ко́жа

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)