адсту́пнік, раско́льнік -а m., адсту́пніца, раско́льніца f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Раскалава́ты ’разбэшчаны’ (іўеў., Сл. ПЗБ). Вытворнае ад раско́л ’гарэза, свавольнік’, што ўтварае сінанімічнае раско́льнік ’тс’. Утворана з суф. ‑ава‑, што нясе значэнне вялікай ступені праявы якасці, параўн. дуракава́ты і інш. Гл. раско́л.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
schismatic
[sɪzˈmætɪk,skɪzˈmætɪk]1.
adj.
раско́льніцкі, схізматы́чны
2.
n.
раско́льнік -а m., раско́льніца f.; схізма́тык -а m., схізматы́чка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
dissenter
[dɪˈsentər]
n.
1) дысыдэ́нт, апазыцыянэ́р -а m.
2) рэлігі́йны сэкта́нт, раско́льнік -а m.
3) бунта́р -а́m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Схі́зма ’раскол, раздзел цэркваў’ (ТСБМ), ’адшчапенства’ (Некр. і Байк.), схізма́тык ’раскольнік, хто належыць да схізмы’ (ТСБМ). Ст.-бел.схизма ’ерась’ (Ст.-бел. лексікон), схизма, зхизма, схисма, сцызма ’рэлігійны раскол’ (1583 г.) са ст.-польск.schizma ’тс’ (XVI ст.) < лац.schisma ад грэч.σχίσμα ’раскол’ (Булыка, Лекс. запазыч., 181). Гл. таксама сызма.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
dissident
[ˈdɪsɪdənt]1.
n.
1) іншаду́мец -ца, дысыдэ́нт -а m.
2) раско́льнік -а m.
2.
adj.
1) які́ не згаджа́ецца
2) іншаду́мны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Сы́зма ’раскол, раздзел цэркваў’ (Нас.), ’пустая неўрадлівая зямля’, ’скупы, злы, благі чалавек’, ’хто жыве ў недастатку’ (Сл. ПЗБ), ’бязбожнік’ (Арх. Федар.), ’скрытная, хітрая, каварная і сквапная асоба’ (мсцісл., З нар. сл.), ’злы, благі чалавек’ (Шатал., гродз., Нар. лекс.), ’цвёрдая нявырабленая ўтравелая глеба’ (Янук.), сызматы́к ’раскольнік, іншаверац’, сызматы́чка ’іншаверка’ (Нас.), сюды ж таксама сусмасты́к ’уніят, далучаны да праваслаўя’ (Бес.), сасмасты́к ’чалавек, які насуперак усяму імкнецца захапіць нешта’ (Цых.). Ст.-бел.схизма, сцызма ’рэлігійны раскол’ запазычана са ст.-польск.schizma, schizmatyk (Карскі, Белорусы, 163; Кюнэ, Poln., 100; Булыка, Лекс. запазыч., 181, 174), відаць, пераважна вусным шляхам з пераасэнсаваннем запазычанага слова. Параўн. схізма. Няясныя шляхі развіцця значэння ’неўрадлівая зямля’.