раско́льнік м.

1. гіст. (старавер) Raskólnik m -, -ki, Kírchenspalter m -s, -; Schismátiker m -s, -;

2. перан. Spálter m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

схізма́тык м. царк. (раскольнік) Schismátiker [ʃıs-] m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

secessionist

[siiˈseʃənɪst]

n.

адсту́пнік, раско́льнік -а m., адсту́пніца, раско́льніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

schismatic

[sɪzˈmætɪk,skɪzˈmætɪk]

1.

adj.

раско́льніцкі, схізматы́чны

2.

n.

раско́льнік -а m., раско́льніца f.; схізма́тык -а m., схізматы́чка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dissenter

[dɪˈsentər]

n.

1) дысыдэ́нт, апазыцыянэ́р -а m.

2) рэлігі́йны сэкта́нт, раско́льнік -а m.

3) бунта́р -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dissident

[ˈdɪsɪdənt]

1.

n.

1) іншаду́мец -ца, дысыдэ́нт -а m.

2) раско́льнік -а m.

2.

adj.

1) які́ не згаджа́ецца

2) іншаду́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)