плінтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Спец.

1. Выраўноўваць, згладжваць, ачышчаць паверхню чаго‑н. (зямлі, балота і пад.).

2. Расколваць вялікія камяні на кавалкі, патрэбныя для далейшай апрацоўкі.

[Ад грэч. plinthos — цэгла, пліта.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

disrupt [dɪsˈrʌpt] v.

1. перабіва́ць; спыня́ць

2. падрыва́ць; зрыва́ць; раско́лваць;

disrupt discipline паруша́ць дысцыплі́ну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rozbijać

незак.

1. разбіваць; расколваць;

2. разбіваць; біць; граміць;

3. ставіць; размяшчаць;

4. падзяляць; расколваць; разбіваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

раско́лвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да раскалоцца.

2. Разм. Моцна балець (пра галаву). На наступны ўрок .. [Сцёпа] не застаўся. Сказаў: — Галава ажно расколваецца — і пайшоў дадому. Курто.

3. Зал. да расколваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

splinter​2 [ˈsplɪntə] v. раско́лваць; раско́лвацца; расшчапля́ць; расшчапля́цца; рассяка́ць

splinter off [ˌsplɪntərˈɒf] phr. v. раско́лвацца; адлуча́цца; разлуча́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zerspálten

vt раско́лваць, расшчапля́ць (тс. хім.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dúrchspalten, durchspálten

vt расшчапля́ць, раско́лваць (сякерай)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wedge​2 [wedʒ] v.

1. убіва́ць клін

2. уці́скваць; уці́сквацца

3. раско́лваць, расклі́ньваць

wedge in [ˌwedʒˈɪn] phr. v. уклі́ньвацца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zerknácken

vt

1) разгрыза́ць

2) раско́лваць (шчыпцамі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Пераске́п ’расколіна, трэшчына’ (Нас.). Да пера- і скеп‑ < скапаць ’расколваць’ (гл), а таксама екатаць, шчэпка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)