раско́лваць

1. zerspálten vt; hácken vt (дровы); knácken vt (арэх);

2. перан. spálten vt, éinen Bruch herbéiführen; entzwéien vt (на дзве часткі);

раско́лваць адзі́нства die Éinheit spréngen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

zerspálten

vt раско́лваць, расшчапля́ць (тс. хім.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dúrchspalten, durchspálten

vt расшчапля́ць, раско́лваць (сякерай)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zerknácken

vt

1) разгрыза́ць

2) раско́лваць (шчыпцамі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áufspalten

1.

vt раско́лваць, расшчапля́ць

2.

vi (s) i (sich) расшчапля́цца, ло́пацца, раско́лвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

splíttern

1.

vt расшчапля́ць, раско́лваць

2.

vi (h, s) расшчапля́цца, раско́лвацца, трэ́снуць; разляце́цца ўшчэ́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

cleave

I [kli:v]

v.t. cleft or cleaved or clove

1) расшчапля́ць, раско́лваць

2) прасяка́ць

3) расьсяка́ць

II [kli:v]

v.t. cleaved

мо́цна трыма́цца; лі́пнуць; быць ве́рным, адда́ным

He cleaves to his friends — Ён адда́ны сябро́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

flaw

I [flɔ]

1.

n.

1) шчарбі́на f., брак -у m. (у тава́ры)

2) зага́на f., недахо́п -у m. (у хара́ктары)

3) недагля́д -у m., хі́ба f. (у дакумэ́нце)

2.

v.t.

шко́дзіць, псава́ць, раско́лваць, вышчарбля́ць

3.

v.i.

трэ́скацца, раско́лвацца

II [flɔ]

n.

рапто́ўны по́шуг ве́тру, рапто́ўная навальні́ца зь лі́ўнем, шквал -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Keil

m -(e)s, -e клін

éinen ~ in (A) (éin)tréiben* — заклі́ньваць, забіва́ць клін (у што-н.)

éinen ~ in die gégnerischen Réihen tréiben* — раско́лваць шэ́рагі праці́ўніка

◊ ein ~ treibt den ánderen — ≅ клін клі́нам выбіва́юць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áufschlagen

*

1.

vt

1) падыма́ць (вочы); зака́сваць (рукавы)

2) разбіва́ць (лагер)

3) падыма́ць (цану)

4) расчыня́ць; раскрыва́ць (кнігу)

5) разбіва́ць, раско́лваць

2.

vi (s)

1) выбіва́цца ўве́рх (пра полымя)

2) вы́цяцца (пры падзенні)

3) падыма́цца, падвыша́цца (аб цане)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)