прако́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Пракошаная паласа шырынёй на размах касы, а таксама града скошанай травы.

Шырокі п.

|| прым. прако́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ро́змах ’размах’ (ТС). Націск на ро́ пад уплывам укр. ро́змах ’тс’. Да разма́х, разма́хваць ’махаць чым-небудзь то ў адзін, то ў другі бок’, размаха́ць ’расхістаць, разгайдаць’ < прасл. *orz‑maxъ < прасл. *orz‑maxati/mavati/majati (рус. размах, польск. rozmach, н.-луж. і в.-луж. rozmach, чэш., славац. rozmah, славен. razmàh, балг. разма́х) > раз- (роз-) і маха́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

распраста́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Выпрастаць, зрабіць роўным, разагнуць.

Р. спіну.

2. Разгарнуць на ўвесь размах (крылы).

|| незак. распро́стваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгарне́нне ср. свобо́да ж. (действий); разма́х м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

amplitude [ˈæmplɪtju:d] n.

1. ампліту́да

2. дыяпазо́н; шырыня́, разма́х

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wingspread

[ˈwɪŋspred]

n.

разма́х кры́лаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

разворо́т

1. разваро́т, -ту м.;

боево́й разворо́т баявы́ разваро́т;

разворо́т маши́ны разваро́т машы́ны;

2. (рост, развитие) разма́х, -ху м.;

разворо́т строи́тельных рабо́т разма́х будаўні́чых рабо́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гіга́нцкі, -ая, -ае.

1. Вельмі вялікі па памерах.

Гіганцкая ліпа.

Ісці гіганцкімі крокамі (таксама перан.: робячы вялікія поспехі).

2. Выключны па сіле, важнасці.

Г. размах будоўлі.

Гіганцкія поспехі ў асваенні космасу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

rozmach, ~u

м. размах;

rozmach twórczy — творчы размах;

z ~em — з размахам; шырока

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

узмацне́лы, -ая, -ае.

1. Які ўзмацнеў, павялічыўся ў сіле, стаў больш трывалым.

У. вецер.

Узмацнелая дружба.

2. Які стаў больш здаровым, моцным.

У. падлетак.

3. Які атрымаў больш шырокі размах і арганізаванасць.

Узмацнелыя атрады партызан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)