разбо́йник прям., перен. разбо́йнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

brigand [ˈbrɪgənd] n. разбо́йнік, банды́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

разбо́йніца, ‑ы, ж.

Жан. да разбойнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

душагу́б, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Забойца, ліхадзей, разбойнік.

Фашысцкія душагубы.

|| ж. душагу́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bandit [ˈbændɪt] n. банды́т, разбо́йнік; злачы́нца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

карса́р, ‑а, м.

Марскі разбойнік, пірат. // Разбойніцкае судна.

[Іт. corsaro.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флібусцье́р, ‑а, м.

Кніжн. Пірат, марскі разбойнік, кантрабандыст.

[Фр. flibustier ад гал. vrijbuiter — пірат.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

highwayman [ˈhaɪweɪmən] n. (pl. -men) разбо́йнік з вялі́кай даро́гі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

банды́т, -а, М -ды́це, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік банды; узброены разбойнік.

Мацёры б.

|| ж. банды́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. банды́цкі, -ая, -ае.

Бандыцкая куля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карса́р

(іт. corsaro)

уст. марскі разбойнік, пірат.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)