флібусцье́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Марскі разбойнік, пірат, кантрабандыст.

|| прым. флібусцье́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

buccaneer [ˌbʌkəˈnɪə] n. піра́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

карса́р, ‑а, м.

Марскі разбойнік, пірат. // Разбойніцкае судна.

[Іт. corsaro.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флібусцье́р, ‑а, м.

Кніжн. Пірат, марскі разбойнік, кантрабандыст.

[Фр. flibustier ад гал. vrijbuiter — пірат.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

skyjacker [ˈskaɪdʒækə] n. паве́траны піра́т, выкрада́льнік самалётаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pirat

м. пірат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

карса́р

(іт. corsaro)

уст. марскі разбойнік, пірат.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

freebooter

[ˈfri:,bu:tər]

n.

піра́т -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Séeräuber

m -s, - (марскі́) піра́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fréibeuter

m -s, - марадзёр; піра́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)