minnow [ˈmɪnəʊ] n.

1. zool. пячку́р

2. infml драбяза́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

быстра́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Невялікая прэснаводная рыба сямейства карпавых. У Нёман праніклі такія рыбы, як галавень, жэрах, подуст, пячкур, марона, быстранка, рыбец, гарчак і інш. «Весці».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пяку́р ’пячнік’ (ЛА, 3). Няясна. Магчыма, з пячку́р ’тс’ (гл.) з пропускам ч, каб адрозніць ад пячкур (назва рыбы, гл.), або з пячкур ’пячнік’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Піску́р ’уюн, Misgurnus fossilis’ (гродз., Сл. ПЗБ; Сцяшк. Сл.; шчуч., гродз., ЛА, 1), пыскур ’пячкур’ (Сл. Брэс.), укр. ппскур, чэш. дыял. piskura, славен. piškur ’пячкур’, серб. пишкур ’тс’. Да пішчаць, піск (гл.). Суф. ‑ур, як у пячкур (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пе́скіж (песькіж) ’пячкур, Gobio gobio L.’ (мсцісл., Янк. 1). Кантамінаваная назва рыбы з рус. пск. пескарь ’тс’ і ўсх.-бел. піскіж ’пячкур’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Піску́ж ’пячкур’ (Гарэц.). Гл. ціскані.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

minnow

[ˈmɪnoʊ]

n., pl. -nows or coll. -now

жыве́ц, пячку́р, ве́льмі мала́я ры́бка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Кі́лба ’пячкур’ (Жд. 3). Гл. келб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пяскі́ж ’рыба пячкур’ (Мат. Маг.). Гл. піскіж.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ко́блік ’пячкур’ (Крыв., Сл. паўн.-зах.). Укр. коблик ’тс’, рус. коблик, славац. kolbik. Гл. колб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)