napkin [ˈnæpkɪn] n.

1. сурвэ́тка

2. BrE, dated падгу́зак; пялёнка, пялю́шка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nappy

[ˈnæpi]

n. Brit.

дзіця́чая пялю́шка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Плю́нка ’пастка’ (беласт., Сл. ПЗБ). Няясна. Магчыма, ад *пялюшка, гл. пяла.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

napkin

[ˈnæpkɪn]

n.

1) сурвэ́тка f.

2) Brit. дзіця́чая пялю́шка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Апялю́ха ’шырокая трэска’ (БРС, абл.). Параўн. укр. пелюстка ’капусны ліст’, а таксама ’шырокі зубец, што знаходзіцца па баках тонкіх зубоў у прадзільным грэбні’ і пеле́ха ти ’рваць нешта ў вялікай колькасці’. Магчыма, пачаткова пелюха (суч. укр. ’пялюшка’ побач з пелюшка ’тс’) азначала тонкі слой чагосьці, што здымаецца з якога-небудзь прадмета, напр. ліст з капусты, у тым ліку і шырокую трэску, якая аддзяляецца ад дрэва. Гл. пялюшка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пелёнка пялёнка, -кі ж., пялю́шка, -кі ж., по́лка, -кі ж.;

◊

вы́йти из пелёнок вы́расці з пялёнак (пялю́шак);

с пелёнок з пялёнак (пялю́шак);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

diaper

[ˈdaɪpər]

1.

n.

1) по́лка f. (матэрыя́л), пялю́шка f. (дзіця́ці)

2) узо́рнае, узо́рыстае палатно́

2.

v.t.

спаві́ць дзіця́ ў по́лкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пяле́жыць (пеле́жыць) ’паласаваць’ (Нас.). Магчыма, звязана з рус. дыял. пелега́ ’кара дрэва, лыка’, першапачаткова ’абдзіраць кару, пакідаючы палосы’, якое Праабражэнскі (2, 33) параўноўвае з літ. palegas ’саламяная страха’, palagà ’саламяная паветка’, што прымае і Фасмер (3, 228), улічваючы рус. дыял. пелёжить ’абкладваць сцены саломай на зіму’; Банькоўскі (2, 550) рэканструюе *pelega ’пялюшка’ (і пра кару дрэва), суадноснае з *pelena (гл. пелена).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Wíndel

f -, -n пялёнка, пялю́шка

das Kind in ~n wíckeln [hüllen] — спавіва́ць дзіця́

noch in den ~n líegen* — знахо́дзіцца ў са́май пачатко́вай ста́дыі развіцця́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Пяле́гаваць (пеле́говаць) ’калыхаць на руках, няньчыць, песціць’ (Нас., Бяльк., Гарэц.), пяле́гваць ’тс’ (Шат.), пяле́гъвъць ’вельмі пеставаць, даглядаць’ (беш., Нар. сл.). Разам з пяленгаваць ’песціць, даглядаць’ (Нас.; слонім., Жыв. НС), дзе захавалася назалізацыя, лічыцца запазычаннем з польск. pielęgować ’тс’ (Цвяткоў, Запіскі, 2, 65, 68); апошняе, паводле Банькоўскага (2, 551), з першаснага pielengować ’закручваць немаўля ў пялёнкі’, якое разам з рус. дыял. пеле́говать ’даглядаць’, пелёжить ’пакрываць саломай знешнія сцены хаты на зіму’ ад рус. дыял. пелега́ ’пакрыццё, заслона’ (першапачаткова пра кару і пра пялёнкі) і ст.-польск. pielega ’пялёнка’, што звязана з *pelena ’пялюшка’, насуперак Брукнеру (408), які выводзіць названыя польскія словы з ням. pflegen ’даглядаць, песціць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)