прыпыні́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыпыню́ прыпы́нім
2-я ас. прыпы́ніш прыпы́ніце
3-я ас. прыпы́ніць прыпы́няць
Прошлы час
м. прыпыні́ў прыпыні́лі
ж. прыпыні́ла
н. прыпыні́ла
Загадны лад
2-я ас. прыпыні́ прыпыні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прыпыні́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

adjourn [əˈdʒɜ:n] v. адтэрміно́ўваць, адклада́ць; адкла́дваць; прыпыня́ць (на некаторы тэрмін)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

панараўля́ць

‘чакаць каго-небудзь (панараўляць каго-небудзь); прыпыняць рух (панараўляць з гэтай справай)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. панараўля́ю панараўля́ем
2-я ас. панараўля́еш панараўля́еце
3-я ас. панараўля́е панараўля́юць
Прошлы час
м. панараўля́ў панараўля́лі
ж. панараўля́ла
н. панараўля́ла
Загадны лад
2-я ас. панараўля́й панараўля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час панараўля́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

stílllegen

аддз. vt спыня́ць, прыпыня́ць (будаўніцтва і да т.п.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Заміна́ць ’перашкаджаць’. Рус. замина́ть ’перашкаджаць, прыпыняць’, укр. замина́ти (розмову) ’прыпыняць (размову)’, балг. замина̀вам ’ад’язджаць’, макед. замине ’ад’язджаць, мінаць’. Ст.-рус. заминати ’ўтойваць, перашкаджаць’ (XVII ст.). Параўн. рус. зами́нка ’затрымка’. Значэнне ’перашкаджаць’ у кораня, прадстаўленага ў дзеяслове мінаць ’праходзіць’ (гл.), вынікае пры спалучэнні з прэфіксам за‑, які мае шмат значэнняў, у тым ліку і значэнні прасторавага абмежавання (В. С. Ільїн. Префікси в сучасній українській мові, 1953, 87–94). Копечны, Zákl. zásoba, 206; Фасмер, 2, 624.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

lähmen, lahm légen

vt паралізава́ць, расслабля́ць, прыпыня́ць, спыня́ць (тс. перан.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кансервава́ць, -рву́ю, -рву́еш, -рву́е; -рву́й; -рвава́ны; незак., што.

1. Нарыхтоўваючы, падвяргаць спецыяльнай апрацоўцы для засцярогі ад псавання.

К. мяса.

2. Прымаць спецыяльныя тэхнічныя меры для засцярогі ад псавання, карозіі (спец.).

К. лесаматэрыялы.

К. машыны, станкі.

3. Часова прыпыняць развіццё, дзейнасць чаго-н.

К. будаўніцтва.

|| зак. закансервава́ць, -рву́ю, -рву́еш, -рву́е; -рву́й; -рвава́ны.

|| наз. кансерва́цыя, -і, ж. (да 2 і 3 знач.) і кансервава́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

антыбіётыкі

(ад анты- + гр. bios = жыццё)

хімічныя рэчывы арганічнага паходжання, здольныя прыпыняць рост шкодных бактэрый і знішчаць іх.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

zatrzymywac

незак.

1. спыняць;

2. затрымліваць; прыпыняць; стрымліваць; утрымліваць;

гл. zatrzymać

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кансервава́ць, ‑рвую, ‑рвуеш, ‑рвуе; зак. і незак., што.

1. Прыгатаваць (гатаваць) кансервы з чаго‑н., ператварыць (ператвараць) у кансервы. Кансерваваць грыбы. Кансерваваць мяса. Кансерваваць рыбу.

2. Захоўваць ад псавання, разбурэння спецыяльнай апрацоўкай або стварэннем адпаведных умоў захоўвання. Кансерваваць у спірце шкілет птушкі. Кансерваваць кроў.

3. Часова прыпыніць (прыпыняць) развіццё, ход, дзейнасць чаго‑н. Кансерваваць прадпрыемства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)