прысу́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Рашэнне суда, прыгавор.

Вынесці п.

2. перан. Асуджальная ацэнка чаго-н.

Суровы п. гісторыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́рак, ‑у, м.

Уст. Пастанова, рашэнне суда; прыгавор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыгавары́ць, -ару́, -о́рыш, -о́рыць; -о́раны; зак., каго (што) і да чаго.

Вынесці абвінаваўчы прыгавор каму-н.

П. да турэмнага зняволення.

|| незак. прыгаво́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

condemnation [ˌkɒndemˈneɪʃn] n. асуджэ́нне; прысу́д, прыгаво́р, вы́рак (судовы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

апраўда́льны, ‑ая, ‑ае.

Які заключае ў сабе апраўданне. Апраўдальны прыгавор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

верды́кт, ‑у, М ‑кце, м.

Пастанова, прыгавор (пераважна суда прысяжных).

[Ад лац. vere dictum — правільна сказанае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оправда́тельный апраўда́льны;

оправда́тельный докуме́нт апраўда́льны дакуме́нт;

оправда́тельный пригово́р апраўда́льны прыгаво́р;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

судзі́масць, -і, мн. -і, -ей, ж. (спец.).

Вынесены каму-н. судовы прыгавор за ўчыненае злачынства, а таксама прававы вынік, што дзейнічае пасля адбыцця пакарання.

Зняць с.

Злачынец з некалькімі судзімасцямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апраўда́льны оправда́тельный;

а. прыгаво́р — оправда́тельный пригово́р;

а. дакуме́нт — оправда́тельный докуме́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неправасу́дны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які не адпавядае патрабаванням закону, які парушае закон. Неправасудны прыгавор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)