Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прасталы́ка ’прасцяк, нетактоўны чалавек’ (ТС). З прастарэ́ка (гл.) з заменай другой часткі на лыка; магчыма, намёк, што такі чалавек носіць лыкавыя лапці. Параўн. рус.ла́потник ’прасцяк; вясковы неадукаваны чалавек’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Símpel
m -s, - разм.прасця́к
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Праста́к ’дурань’, ’неахайны’ (Ян.), сюды ж прастакава́ты ’праставаты, ніякаваты’ (Нас., Ян.). Рус.проста́к ’прасцяк’, укр.проста́к ’просты чалавек’, польск.prostak ’прасцяк, неадукаваны чалавек, просты чалавек’, чэш.prostáček ’прасцяк’, серб.-харв.проста́к ’прасцяк, неадукаваны, нявыхаваны чалавек’, славен.prosták ’звычайны, просты чалавек’, балг.проста́к ’неадукаваны, нявыхаваны чалавек’, макед.простак ’тс’. Ад просты з суф. ‑ак. Суфікс яшчэ праславянскі, гл. Слаўскі (SP, 1, 89), але першапачаткова слова, відаць, мела значэнне ’просты чалавек’ у процілегласць высакароднаму, што гаворыць аб самастойным утварэнні ў розных славянскіх мовах, параўн. Банькоўскі, 2, 788; Сной₂, 586 і інш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ідыёт. Праз польск.idiota (параўн. ідзіво́т (Бяльк.) з рус.). З лац.idiōta ’недасведчаны, невук, прасталюдзін, прасцяк’ < грэч.ἰδιώτης ’прыватная асоба, міранін, прасцяк’ ад ἴδιος ’прыватны, уласны, асаблівы’. Слаўскі, 1, 443; Шанскі, 2, I, 14. Пад рус. уплывам усякаецца ‑а на канцы слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прасцікава́ць ’хадзіць напрасткі’ (Сл. ПЗБ). Дзеяслоў ад *прасця́к ’прамая дарога’ (гл. прасцяко́м).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
abderyta
м.кніжн. невук; дурань, прасцяк
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
prostak
м.прасцяк;
na ~i абл. напрасткі
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Tropf
m -(e)s, Tröpfe разм.прасця́к; разява́ка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
*Прасцяком, просцяко́м ’напрасткі’ (ТС). Укр.простяко́м ’тс’. Тв. скл. ад *прасцяк < просты ’прамы (пра дарогу)’. Параўн. рус.дыял.про́сто і про́стец ’прамая дарога, напрасткі’. Гл. яшчэ прастава́ць.