If these don’t work, I’ll prescribe you something stronger. Калі гэта не дапаможа, я прапішу вам што-небудзь больш моцнае.
2.прадпі́сваць;
penalties prescribed by the law пакара́нні, прадпі́саныя зако́нам
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
дыктава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.
1. Вымаўляць, зачытваць што‑н. уголас з тым, каб слухачы (слухач) запісвалі. Дыктаваць тэкст пісьма машыністцы. □ — Я не хутка дыктую, вы паспяваеце запісваць?Краўчанка.
2. Загадваць, прадпісваць што‑н. для безагаворачнага выканання. Дыктаваць сваю волю. □ Укалола .. [Ельскага] графская пыха, што не можа дыктаваць .. ён, афіцэр, пан, шляхціц.Пестрак.//перан. Падказваць, пераконваць. Сам розум дыктаваў даць гэту паркалёвую хустку Марылі: ёй не прыйшлося мануфактуры, а хустка гэтая аставалася.Чорны.Ехаў Юрка дамоў з намерам правесці канікулы на беразе рэчкі. Аднак нейкая маўклівая праца розуму, унутранае пачуццё дыктавала зусім іншае.Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
verfügen
1.
vt пастанаўля́ць, прадпі́сваць; юрыд. раша́ць
er verfügte, dass… — ён распарадзі́ўся, каб…
2.
vi (überA) мець у сваі́м распараджэ́нні (што-н.)
3.
(sich) накіро́ўвацца, адпраўля́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
zúweisen
*vt (D)
1) накіро́ўваць, назнача́ць (напр. на працу)
2) прадстаўля́ць, назнача́ць (напр. пенсію); адво́дзіць (што-н. каму-н.); адлі́чваць (суму каму-н.); надзяля́ць (каго-н. чым-н.); вайск. прыдава́ць (напр., сродкі часцям)
3) прадпі́сваць (што-н. каму-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)