verfügen
1.
vt пастанаўля́ць, прадпі́сваць; юрыд. раша́ць
er verfügte, dass… — ён распарадзі́ўся, каб…
2.
vi (über A) мець у сваі́м распараджэ́нні (што-н.)
3.
(sich) накіро́ўвацца, адпраўля́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)