◎ Пражану́ць ’выгнаць, прагнаць’ (Др.-Падб.), ’прагнаць (смагу, голад)’ (Ян.). Гл. жэнуць, гнаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кы́шнуць

‘прагнаць, папэндзіць (без прамога дапаўнення)’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. кы́шну кы́шнем
2-я ас. кы́шнеш кы́шнеце
3-я ас. кы́шне кы́шнуць
Прошлы час
м. кы́шнуў кы́шнулі
ж. кы́шнула
н. кы́шнула
Загадны лад
2-я ас. кы́шні кы́шніце
Дзеепрыслоўе
прош. час кы́шнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адпэ́ндзіць

‘адкінуць, прагнаць ад сябе каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адпэ́нджу адпэ́ндзім
2-я ас. адпэ́ндзіш адпэ́ндзіце
3-я ас. адпэ́ндзіць адпэ́ндзяць
Прошлы час
м. адпэ́ндзіў адпэ́ндзілі
ж. адпэ́ндзіла
н. адпэ́ндзіла
Загадны лад
2-я ас. адпэ́ндзі адпэ́ндзіце
Дзеепрыслоўе
прош. час адпэ́ндзіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адшугну́ць

‘прагнаць каго-небудзь, рэзка кінуць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адшугну́ адшугнё́м
2-я ас. адшугне́ш адшугняце́
3-я ас. адшугне́ адшугну́ць
Прошлы час
м. адшугну́ў адшугну́лі
ж. адшугну́ла
н. адшугну́ла
Загадны лад
2-я ас. адшугні́ адшугні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адшугну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папраганя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак.

1. каго. Прагнаць, прымусіць пайсці адкуль-н. усіх, многіх.

Дождж папраганяў людзей з поля.

2. што. Пракласці ў патрэбным напрамку многа чаго-н.

П. барозны плугам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адправа́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго.

Разм. Прымусіць пайсці адкуль‑н.; груба, бесцырымонна адаслаць; прагнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шугнуць

‘рынуцца куды-небудзь; выліць, высыпаць, патраціць што-небудзь; прагнаць каго-небудзь, што-небудзь; зрабіць што-небудзь у хуткім тэмпе’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́шугну вы́шугнем
2-я ас. вы́шугнеш вы́шугнеце
3-я ас. вы́шугне вы́шугнуць
Прошлы час
м. вы́шугнуў вы́шугнулі
ж. вы́шугнула
н. вы́шугнула
Загадны лад
2-я ас. вы́шугні вы́шугніце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́шугнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

odegnać

зак. адагнаць, прагнаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wygonić

зак. выгнаць; прагнаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wypędzić

зак. выгнаць, прагнаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)