Пасце́ль,
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пасце́ль,
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́каўзаць
1. сде́лать ско́льзким, раската́ть;
2. загрязни́ть; измя́ть;
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раско́ўзаць
1. сде́лать ско́льзким (ездой, катанием и т.п.);
2.
3. растрепа́ть, измя́ть;
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
слаць I
слаць II
◊ мя́кка сце́ле, ды му́лка спаць —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сла́цца I
сла́цца II
1. стла́ться, простира́ться;
2. (распространяться) стла́ться;
3.
4.
◊ лі́стам с. — ме́лким бе́сом рассыпа́ться; лебези́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пасла́ць I
1. посла́ть; усла́ть;
2. (письмо и т.п.) посла́ть, отосла́ть;
3. наряди́ть, посла́ть;
4. (направить) посла́ть;
◊ пашлі́ дурно́га, а за ім друго́га —
пасла́ць II
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кида́ться
1.
кида́ться снежка́ми кі́дацца сне́жкамі;
кида́ться де́ньгами кі́дацца граша́мі;
кида́ться вперёд кі́дацца напе́рад;
кида́ться на врага́ кі́дацца на во́рага;
он кида́лся выполня́ть са́мые тру́дные зада́ния ён кі́даўся выко́нваць са́мыя ця́жкія зада́нні;
кида́ться в объя́тия кі́дацца ў абды́мкі;
кида́ться в бе́здну кі́дацца ў бе́здань;
кида́ться в
кида́ться из сто́роны в сто́рону кі́дацца з бо́ку ў бок;
2.
◊
кида́ться в глаза́ кі́дацца ў во́чы;
кровь кида́ется в го́лову (в лицо́) кроў кі́даецца ў галаву́ (у твар).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
укла́дывать
1. (класть) кла́сці;
укла́дывать больно́го в
2. (класть спать) кла́сці, уклада́ць, укла́дваць (спаць);
мать укла́дывала дете́й спать ма́ці кла́ла (уклада́ла, укла́двала) дзяце́й спаць;
3. (располагать в определённом порядке) уклада́ць, укла́дваць; (складывать) склада́ць, скла́дваць;
укла́дывать ре́льсы уклада́ць (укла́дваць) рэ́йкі;
укла́дывать до́ски штабеля́ми склада́ць (скла́дваць) до́шкі штабяля́мі;
укла́дывать ве́щи в чемода́н склада́ць (скла́дваць) рэ́чы ў чамада́н;
4. (умещать) укла́дваць;
укла́дывать статью́ в один лист укла́дваць арты́кул у адзі́н а́ркуш;
5. (обкладывать) абклада́ць, абкла́дваць; (выкладывать) выклада́ць, выкла́дваць; (вымащивать — ещё) вымо́шчваць;
укла́дывать бордю́ры клумб ка́мешками абклада́ць (абкла́дваць) бардзю́ры клу́мбаў каме́ньчыкамі;
укла́дывать двор ка́мнем выклада́ць (выкла́дваць, вымо́шчваць) двор каме́ннем;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ле́гчы
○ л. ў дрэ́йф — лечь в дрейф;
◊ л. касцьмі́ — лечь костьми́;
л. на душу́ — лечь на́ душу;
л. на сэ́рца — лечь на се́рдце;
л. ў асно́ву — лечь в осно́ву;
л. ў зямлю́ (у магі́лу) — лечь в зе́млю (в моги́лу);
л. пад нож — лечь на опера́цию;
ка́менем л. — ка́мнем лечь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
развора́чивать
1. (раскидывать, разбрасывать) раскіда́ць, раскі́дваць; (сено в прокосах) разбіва́ць; (навоз) раскіда́ць, раскі́дваць, разбіва́ць, растраса́ць; (беспорядочно разбрасывать) разваро́чваць;
развора́чивать наво́з раскіда́ць (раскі́дваць, разбіва́ць, растраса́ць) гной;
развора́чивать проко́сы разбіва́ць прако́сы;
развора́чивать
2. (разрушать, разламывать, превращать в обломки, разрывать) разваро́чваць;
развора́чивать снаря́дом дом разваро́чваць снара́дам дом;
развора́чивать мостову́ю разваро́чваць маставу́ю;
развора́чивать живо́т
3. (раскрывать) разго́ртваць; раскрыва́ць, развіна́ць;
развора́чивать газе́ту разго́ртваць газе́ту;
развора́чивать свёртки разго́ртваць (развіна́ць) скру́ткі;
4. (выпрямлять) выпро́стваць, распро́стваць;
развора́чивать спину́ выпро́стваць (распро́стваць) спі́ну;
развора́чивать пле́чи распро́стваць пле́чы;
развора́чивать носки́ разваро́чваць наскі́;
5.
развора́чивать перспекти́ву разви́тия разго́ртваць перспекты́ву развіцця́;
6.
развора́чивать стро́йку разго́ртваць будо́ўлю;
7.
развора́чивать спосо́бности разго́ртваць здо́льнасці;
развора́чивать по́весть в рома́н разго́ртваць апо́весць у рама́н;
8.
развора́чивать фронт разваро́чваць (разго́ртваць) фронт;
развора́чивать отря́ды в полк разго́ртваць атра́ды ў полк;
9. (поворачивать) заваро́чваць; паваро́чваць; разваро́чваць;
развора́чивать маши́ну заваро́чваць (разваро́чваць) машы́ну;
10. (разверчивать, расширять отверстие, раскручивать) раскру́чваць; (рассверливать) рассвідро́ўваць;
развора́чивать винт раскру́чваць шру́бу;
развора́чивать отве́рстие раскру́чваць адту́ліну;
развора́чивать колесо́ раскру́чваць ко́ла;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)