Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
pleśń
ж. цвіль, плесня; бросня
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пле́сень
1. цвіль, род. цві́лі ж., пле́сня, -ні ж.; (на жидкостях) бро́сня, -ні ж.;
2.перен. цвіль, род. цві́лі ж.; пле́сня, -ні ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Туніня́ць ‘гнісці’ (слаўг., Яшкін, вусн. паведамл.). Мяркуецца, што ўтворана ад назоўніка *туніня ‘гніль’. Апошняе мае паралелі ў балг.дыял.туне́ ‘плесня’ або тунъ́ ‘плесня; смурод’, туня́съм ‘пакрывацца плесняй’, макед.дыял.тунясва ‘тс’, якія Рачава (Этимология-2003–2005, 185) разглядае як «утварэнні праславянскага тыпу», звязаныя з балг.то́на ‘ўсмоктваць, убіраць’, што фанетычна і семантычна цяжка давесці. Хутчэй з улікам беларускага матэрыялу, да прасл.*tunʼa ‘гніль, плесня’ ад прасл.*tuxnǫti/*tǫxnǫti ‘псавацца, пратухаць’, параўн. укр.тухи́ня ‘гнілое балота’, гл. тухнуць. Параўн. туняшка, тунець (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пле́сні ’вяснушкі’ (светлаг., рагач., б.-каш., Мат. Гом.), плесня ’тс’ (слаўг., карм., ветк.), слаўг., карм.плесневыя ’з вяснушкамі’ (ЛА, 3), рус.смал.плесни ’вяснушкі’, плеашвыіі ’з вяснушкамі’, прыбалгыйск. ’сівы (пра масць каня)’, польск.pleśń ’чорная плесня на грабні пеўня’. Да плесня (гл.) < і.-е.plek‑sn‑i‑s ’пляма’ (Банькоўскі, 2, 607). Сюды ж ст.-бел.плеснивый, плесневый ’светла-шэрай масці’ (1552 г.), якое Булыка (Лекс. запазыч., 124) выводзіць са ст.-польск.pleśń iwy; параўн. таксама ст.-чэш.plesnivy ’пакрыты плесняй’, ’сівы, белапёры (пра каня)’.