Dutch treat [ˌdʌtʃˈtri:t] n. пачасту́нак у скла́дчыну, калі́ ко́жны пла́ціць за сябе́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

угоще́ние ср.

1. (действие) пачасту́нак, -нку м.; разг. пачо́стка, -ткі ж.; неоконч. частава́нне, -ння ср.;

2. (пища, питьё) пачасту́нак, -нку м.; разг. пачо́стка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

refreshments

дро́бны пачасту́нак, асьвяжа́льныя напо́і

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вы́піўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -півак, ж. (разм.).

1. Выпіванне спіртных напіткаў.

Абед з выпіўкай.

2. Бяседа, пачастунак са спіртным.

Наладзіць выпіўку.

3. Спіртныя напіткі.

На стале было многа выпіўкі і закускі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заклапо́чанасць, ‑і, ж.

Стан заклапочанага. Люся заўважыла заклапочанасць Зараніка і запытала з хітрынкай: — Што — атрымалі пачастунак? Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магары́ч

(цюрк. mahārig, ад ар. māharig)

пачастунак з выпадку заключэння выгаднай здзелкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

treat​1 [tri:t] n.

1. задавальне́нне; асало́да; прые́мнасць;

have a treat не адмаўля́цца ад прые́мнага

2. пачасту́нак; пачо́стка, частава́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

скупі́цца, -плю́ся, -пі́шся, -пі́цца; -пі́мся, -піце́ся, -пя́цца; незак., на што, з інф. і без дап.

Неахвотна расходаваць, аддаваць; быць празмерна ашчадным.

С. на пачастунак.

Не с. на добрыя словы (перан.: лёгка гаварыць каму-н. прыемнае).

|| зак. паскупі́цца, -плю́ся, -пі́шся, -пі́цца; -пі́мся, -піце́ся, -пя́цца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свякро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Абл. Свякроў. Госці дружна за сталамі Селі ўсе. І свякроўка пачастунак Ім нясе. Ставер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фундзі́ць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак., што.

Разм. Запрашаць каго‑н. і плаціць за пачастунак, забаву, купляць што‑н. каму‑н. у падарунак. Фундзіць марожанае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)