бесквіто́чнік

‘безбілетны пасажыр, глядач’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. бесквіто́чнік бесквіто́чнікі
Р. бесквіто́чніка бесквіто́чнікаў
Д. бесквіто́чніку бесквіто́чнікам
В. бесквіто́чніка бесквіто́чнікаў
Т. бесквіто́чнікам бесквіто́чнікамі
М. бесквіто́чніку бесквіто́чніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

транзі́тнік, ‑а, м.

Разм. Транзітны пасажыр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сядо́к, седака́, мн. седакі́, седако́ў, м.

1. Коннік, верхавы.

2. Пасажыр, які едзе ў павозцы, карэце, санях (часам наймаючы вазака).

Браць у дарогу седакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безбіле́тнік, ‑а, м.

Разм. Пасажыр, які не мае білета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

транзі́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Транзітны пасажыр, які едзе да месца прызначэння з перасадкай у якім-н. пункце.

|| ж. транзі́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пассажи́р пасажы́р, -ра м.;

зал для пассажи́ров за́ла для пасажы́раў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stowaway [ˈstəʊəweɪ] n. безбіле́тны пасажы́р (на параходзе, самалёце)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

pasażer

м. пасажыр;

pasażer na gapę — безбілетны пасажыр; (заяц(

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пасажы́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да пасажыр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцепану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак. (разм.).

Зрабіць рэзкі рух плячыма.

Пасажыр сцепануў плячом у адказ.

Ад нечаканасці яго сцепанула (безас.).

|| незак. сце́паць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)