бесквіто́чнік
‘безбілетны пасажыр, глядач’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| бесквіто́чнік | бесквіто́чнікі | |
| бесквіто́чніка | бесквіто́чнікаў | |
| бесквіто́чніку | бесквіто́чнікам | |
| бесквіто́чніка | бесквіто́чнікаў | |
| бесквіто́чнікам | бесквіто́чнікамі | |
| бесквіто́чніку | бесквіто́чніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)