checkmate

[ˈtʃekmeɪt]

1.

v.

1) паста́віць ма́т (у ша́хматах)

2) ца́лкам перамагчы́; параліжава́ць праці́ўніка

2.

n.

1) мат -у m. (у ша́хматах)

2) по́ўная пара́за

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lurch

I [lɜ:rtʃ]

n.

1) крэн -у m.

2) хіста́ньне n.

3) нахі́л -у m.

II [lɜ:rtʃ]

1.

v.t.

пабі́ць (у ка́ртах)

2.

n.

пара́за f. (у гульні́)

•

- leave in the lurch

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

klęska

klęsk|a

ж.

1. паражэнне, параза, разгром;

ponieść ~ę — пацярпець паражэнне (паразу);

2. бедства, няшчасце;

~a żywiołowa — стыхійнае бедства

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

defeat

[dɪˈfi:t]

1.

v.t.

1) пабі́ць, пара́зіць, перамагчы́

2) разла́дзіць, зрабіць дарэ́мным (пля́ны)

3) Law скасава́ць, зрабі́ць нява́жным, анулява́ць

2.

n.

1) пара́за f.; паражэ́ньне n., разгро́м -у m., няўда́ча f.

2) разла́джаньне n. (не́чых наме́раў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пораже́ние ср.

1. (действие) паражэ́нне, -ння ср.; папада́нне, -ння ср., трапля́нне, -ння ср.; см. поража́ть​ 1;

пораже́ние живы́х це́лей проти́вника паражэ́нне жывы́х цэ́лей праці́ўніка;

2. (разгром) паражэ́нне, -ння ср.; пара́за, -зы ж.; разгро́м, -му м.;

потерпе́ть пораже́ние пацярпе́ць паражэ́нне (пара́зу);

нанести́ пораже́ние врагу́ нане́сці паражэ́нне (пара́зу) во́рагу;

3. мед. пашко́джанне, -ння ср.;

пораже́ние зри́тельного не́рва пашко́джанне зро́кавага не́рва;

4. юр. пазбаўле́нне, -ння ср.;

пораже́ние в права́х юр. пазбаўле́нне право́ў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rout

I [raʊt]

1.

n.

1) пара́за f.; хааты́чныя ўцёкі, разгро́м -у m.

2) нато́ўп; збро́д -у m.; бунтаўнікі́ pl.

3) бунт -у m.; забурэ́ньне n.

4) сьві́та f., по́чат -ту m.

2.

v.t.

разьбі́ць ушчэ́нт, разграмі́ць; пагна́ць

II [raʊt]

1.

v.t.

1) выко́пваць, выця́гваць

2) успо́рваць

The farmer routed his sons out of bed at five o’clock — Фэ́рмэр успаро́ў сыно́ў з ло́жка а пя́тай гадзі́не

3) рыць (лычо́м)

2.

v.i.

ко́рпацца, ры́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rozbicie

rozbici|e

н.

1. разлом; паломка;

ulec ~u — разбіцца;

~e pociągu — крушэнне цягніка;

~e okrętu — караблекрушэнне;

2. разгром; паражэнне; параза;

3. разбіўка;

~e namiotu — разбіўка палаткі;

4. падзел; разбіўка;

~e na grupy — падзел на групы;

5. раскол; распад;

~e rodziny — распад сям’і;

6. раздробленасць;

~e partii politycznych — раздробленасць палітычных партый;

~e dzielnicowe гіст. удзельная раздробленасць;

~e jądra фіз. расшчапленне ядра

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)