ándächtig

a

1) набо́жны, пабо́жны

2) засяро́джаны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Нязбо́жны ’бязбожны, неміласэрны’ (Нас.). Ад збо́жны ’міласэрны’, параўн. польск. zbożny ’набожны, багабаязны’, чэш. zbožny ’набожны, пабожны’ і іншыя формы, што ўзыходзяць да прасл. *sъbogъ (гл. збожжа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fromm

a

1) набо́жны, пабо́жны

2) лаго́дны, рахма́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nabożny

1. набожны, пабожны; рэлігійны;

2. поўны глыбокай пашаны (павагі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

devout

[dɪˈvaʊt]

adj.

1) набо́жны, пабо́жны, рэлігі́йны

2) по́ўны глыбо́кай паша́ны або́ пава́гі

3) шчы́ры, адда́ны

devout thanks — шчы́рая падзя́ка

a devout follower — адда́ны пасьлядо́ўнік

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cant

I [kænt]

1.

n.

1) няшчы́рая гу́тарка, гіпакры́зія f., крываду́шнасьць f.

2) зьбі́тыя, шаблённыя фра́зы (паліты́чныя, рэлігі́йныя)

3)

а) своеасаблі́вая прафэсі́йная мо́ва (напр. юры́стаў, мэ́дыкаў)

б) жарго́н

2.

adj.

1) няшчы́ры, крываду́шны, пабо́жны на пака́з

2) жарго́нны

II [kænt]

n.

1) нахіле́ньне, перахіле́ньне n.

2) рапто́ўны або́ мо́цны ўда́р (які́ зьбіва́е з ног)

3) ко́сая лі́нія або́ плошчасхо́н, схіл -у m.

up the cant of the rock face — уве́рх па схо́не скалы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)