Verbum

перадавы́, -а́я, -о́е.

1. Які ідзе, знаходзіцца наперадзе астатніх.

П. атрад.

Перадавая лінія.

2. перан. Які стаіць вышэй за іншых па ўзроўні развіцця, прагрэсіўны.

Перадавая тэхніка.

гарэ́лкі, -лак.

Народная гульня, удзельнікі якой стаяць парамі, а той, хто «гарыць», стаіць наперадзе і па сігнале ловіць аднаго з першай пары, якая разбягаецца ў розныя бакі.

уяві́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., уя́віцца; зак., каму.

Узнікнуць ва ўяўленні або (безас.) здацца, паказацца.

Яму ўявілася будучае.

Мне ўявілася, што наперадзе — абрыў.

|| незак. уяўля́цца, -я́ецца.

вяду́чы, -ая, -ае.

1. Які прыводзіцца ў рух рухавіком (спец.).

Вядучыя колы аўтамабіля.

2. Які ідзе наперадзе; галоўны.

В. самалёт.

3. Які з’яўляецца галоўным; кіруючы.

В. інстытут.

В. спецыяліст.

спе́раду, прысл. і прыназ.

1. прысл. 3 пярэдняга боку.

Прышыла бант с.

2. прыназ. з Р. Выражае прасторавыя адносіны; ужыв. для ўказання на месца наперадзе чаго-н.

Ісці с. калоны.