ГРОТ

(франц. grotte ад італьян. grotta),

1) неглыбокая пячора са скляпеністай столлю і шырокім уваходам.

2) Расшырэнне пячоры пасля вузкага праходу.

3) Ніша ў канцы горнага ледавіка, адкуль выцякаюць расталыя воды. Бываюць аб’ектамі турызму (напр., Блакітны грот на в-ве Капры).

4) Тып паркавага збудавання (часам у выглядзе павільёна), муроўка і апрацоўка якога (ракавінкі, туф, камень) імітуюць натуральную пячору. Былі пашыраны ў еўрап. садовапаркавым мастацтве 16—18 ст., на Беларусі — з 18 ст. (грот у Гомельскім парку).

т. 5, с. 449

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГРО́ДЗЕНСКІ КНЯ́ЖАЦКІ ЦЕ́РАМ,

княжацкі палац, помнік архітэктуры 12 ст. Размяшчаўся на тэр. Гродзенскага Старога замка, на паўд. рагу дзядзінца. Рэшткі церама выяўлены ў 1932—33 Ю.Ядкоўскім. Збераглася паўн. частка даўж. 9,72 м і выш. да 2 м. Гэта быў 2-павярховы на каменным падмурку будынак з драўлянымі бэлечнымі перакрыццямі. Змураваны з плінфы ў тэхніцы роўнаслаёвай муроўкі. На кароткіх тарцах цаглін рэльефныя мулярскія знакі. Звонку дэкар. муроўка была аздоблена радамі амаль неапрацаваных камянёў. Падмурак — рад камянёў (таўшчыня 35—40 см), пад якімі праслойка бітай цэглы. Будынак быў накрыты свінцовымі лістамі. У канцы 14 — пач. 15 ст. да ўвахода прыбудаваны новы ганак з буйнапамернай цэглы, будынак прыстасаваны да абароны. Разбураны ў 16 ст. ў час перабудовы Старога замка Стафанам Баторыем.

А.А.Трусаў.

т. 5, с. 435

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

муро́г

1. Сухадольная сенажаць з сакавітай густой травой (БРС). Тое ж му́раг (Слаўг.), муражы́на (Сміл. Шат.), мурожніца (Стаўбц.), муроўка (Докш.), дзя́тліна, дзя́тлавіна (Слаўг.).

2. Утаптанае каля дарогі месца, густа парослае драсёнам птушыным Polygonum aviculare L. (Жытк., Слаўг., Стол.), дзяцелінай са спарышом Polygonum aviculare L. (Рэч.).

□ ур. Мурожніца (поле) Стаўбц.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

кла́дка ж.

1. (действие) мурава́нне, -ння ср., кла́дка, -кі ж.;

2. (результат укладки кирпича, камня и т. п.) мур, род. му́ра м.; кла́дка, -кі ж.; муро́ўка, -кі ж.;

кирпи́чная кла́дка цагля́ны мур;

3. (яиц) нясе́нне, -ння ср., но́ска, -кі ж.;

4. (холощение) паклада́нне, -ння ср.;

5. обл. (доска, бревно через ручей) кла́дка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mur, ~u

м. мур; сцяна;

milczeć jak mur — маўчаць, як скала;

mur pruski буд. пруская муроўка;

przyprzeć kogo do ~u — прыперці каго да сцяны (муру);

stanąć ~em — стаць сцяною;

głową ~u nie przebijesz — ілбом муру не праб’еш;

na mur разм. жалезна;

zrobię to na mur — зраблю гэта напэўна (жалезна)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)