mrowisko

н. мурашнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ámeisenhaufen

m -s, - мура́шнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

anthill

[ˈænthɪl]

n.

мура́шнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Муртаўня́ ’мурашнік’ (Бір. дыс.). Відаць, у выніку кантамінацыі слоў гурт і ⁺мураў‑ня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мурашы́вы ’гнілы, спарахнелы’ (маст., Сцяшк. Сл.). У выніку кантамінацыі лексем мурашнік 1 (гл.) і польск. zmurszaty ’збуцвелы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

расшавялі́ць сов.

1. расшевели́ть;

р. мура́шнік — расшевели́ть мураве́йник;

2. перен. (побудить к действию) расшевели́ть, встряхну́ть; растормоши́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узварушы́цца, ‑рушуся, ‑рушышся, ‑рушыцца; зак.

1. Пачаць варушыцца, рухацца. Узварушыўся мурашнік.

2. перан. Разм. Выйсці са стану вяласці; расшавяліцца. У адну раніцу, яшчэ халаднаватыя поцемкам, Курані ўзварушыліся, захадзіліся адным клопатам, — на балота, касіць! Мележ. // Абудзіцца, ажыць. Успаміны ўзварушыліся ў душы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ВАСЮЧЭ́НКА Пётр Васілевіч

(н. 15.2.1959, г. Полацк),

бел. празаік, крытык. Канд. філал. н. (1985). Скончыў БДУ (1981). З 1984 у Ін-це л-ры АН Беларусі. Друкуецца з 1979. Даследуе спадчыну класікаў бел. л-ры (Я.Купалы, М.Гарэцкага, А.Мрыя і інш.), творчасць сучасных празаікаў і драматургаў. Выдаў манаграфіі «Драматургія і час» (1991), «Драматургічная спадчына Янкі Купалы» (1994), «Пошукі страчанага дзяцінства» (1995). Піша навелы і прыпавесці, казкі і апавяданні для дзяцей (зб. «Белы мурашнік», 1993).

т. 4, с. 35

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

растрыво́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад растрывожыць.

2. у знач. прым. Якога апанавала трывога, хваляванне. — Можна, Рыгор Міхасевіч? — адчыніўшы дзверы, запытала растрывожаная Ліба. Гартны. Не лёгка паддаюцца сну растрывожаныя сэрцы. Кулакоўскі. // Які выказвае трывогу, сведчыць пра трывогу, хваляванне. Растрывожаны позірк.

3. у знач. прым. Прыведзены ў рух, разварушаны. Растрывожаны мурашнік. Растрывожаны вулей. □ Растрывожаныя рыжыя казюлі і чэрві ўсплылі на паверхню чорнай прорвы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разварушы́ць сов.

1. прям., перен. (побудить к действиям) расшевели́ть; раскача́ть; растормоши́ть;

р. со́ннага — расшевели́ть (растормоши́ть) со́нного;

2. развороши́ть;

р. мура́шнік — развороши́ть мураве́йник;

р. во́гнішча — развороши́ть костёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)