Verbum

Мура́шнік ₁ ’капец зямлі, лісцяў, дзе жывуць мурашкі’ (ТСБМ, Шат., Др.-Падб., Касп., ТС, Сл. ПЗБ; слаўг., Яшк.), драг. му́рашнык (Лучыц-Федарэц), гродз. мура́жнік, лід. мурашэчнік ’тс’ (Сл. ПЗБ). Да му́раха (гл.). Аб суфіксе ‑нік гл. Сцяцко, Афікс. наз., 117–118.

Мура́шнік ₂ ’дзік’ (Нар. Гом.). Да мура́шнік ₁. Параўн. аналагічна рус. пск., цвяр., смал., перм. мурав́ейник ’тс’.