не́ўмы

(гр. neuma = знак, ківок)

старажытнае нотнае пісьмо з безлінейнай сістэмай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

inclination [ˌɪnklɪˈneɪʃn] n.

1. (towards/for) схі́льнасць, жада́нне

2. fml нахі́л;

an inclination of the head ківо́к галавы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Кіў 1. Гукапераймальнае. Курыны гук (ЭШ, рук.). Параўн. укр. ків ’крык свінні’, ківикати ’кігікаць (пра чайку)’ (ЕСУМ, 2, 442). Гл. кігікаць.

Кіў 2 ’ківок’ (ТСБМ, Нар. лекс.), ’рух рукі ці воч’ (Бяльк., Ян.). Гл. ківаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жэст, рух, ківок; кіў (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

bob​1 [bɒb] n.

1. ківо́к (галавой); схіле́нне (цела)

2. каро́ткая жано́чая стры́жка

3. (pl. bob) infml шы́лінг (старая англійская манета);

I’ve got only ten bob on me. Я маю пры сабе толькі 10 шылінгаў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

beck

[bek]

1.

n.

кіў -ву m., ківо́к -ўка́ m.

2.

v.

ківа́ць каму́ галаво́ю ці руко́ю

•

- be at one’s beck and call

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Nícker

m -s, -

1) ківо́к (галавой)

mit éinem kúrzen ~ grüßen — злёгку кіўну́ць галаво́й у прывіта́нне

2) разм. каро́ткі сон

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nod

[nɑ:d]

1.

v. (-dd)

1) ківа́ць галаво́й (на знак прывіта́ньня, зго́ды, зага́ду)

2) дзю́баць но́сам

3) ківа́цца, хіста́цца

Trees nod in the wind — Дрэ́вы хіста́юцца на ве́тры

2.

n.

ківо́к галавы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

beckon

[ˈbekən]

1.

v.

ківа́ць галаво́ю ці руко́ю, дава́ць знак

He beckoned me to follow him — Ён кіўну́ў, каб я йшоў за ім

He beckoned to her — Ён даў ёй знак

2.

n.

кіў -ву m., ківо́к -ўка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Wink

m -(e)s, -e

1) знак (вачыма, рукой), ківо́к

2) намёк

3) указа́нне, пара́да

ein ~ von óben — разм. указа́нне зве́рху

éinen ~ gében* — даць указа́нне, пара́іць

◊ ein ~ mit dem Záunpfahl — празры́сты намёк

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)