beckon

[ˈbekən]

1.

v.

ківа́ць галаво́ю ці руко́ю, дава́ць знак

He beckoned me to follow him — Ён кіўну́ў, каб я йшоў за ім

He beckoned to her — Ён даў ёй знак

2.

n.

кіў -ву m., ківо́к -ўка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)