Kéttenraucher

m -s, - заўзя́ты курэ́ц

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Ко́дым ’заядлы курэц’ (Нар. лекс.). Да *копта‑дым. Параўн. курадым (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

addict [ˈædɪkt] n. : а drug addict наркама́н;

a tobacco/nicotine addict зая́длы курэ́ц

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

palacz

м.

1. апальшчык, качагар;

2. разм. курэц;

palacz nałogowy — заўзяты курэц

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Табаку́р ’курэц’ (ТСБМ, Гарэц.). У выніку гаплалогіі з *табакакур (гл. табака, курыць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зая́длы léidenschaftlich, éingefleischt;

зая́длы курэ́ц ein stárker Ráucher, Kéttenraucher m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

smoker

[ˈsmoʊkər]

n.

1) курэ́ц -ца́ m.

2) ваго́н для пасажы́раў -курцо́ў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

табаку́р, ‑а, м.

Разм. Той, хто курыць табаку (у 2 знач.); курэц. Раптам чамусьці ад кніг сын адбіўся І табакурам заўзятым зрабіўся. Панчанка. За паперай заняліся [вяскоўцы], асабліва табакуры. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тытуне́ц, ‑нцу, м.

Разм. Памянш.-ласк. да тытунь, тытун. [Яроцкі:] — А ўжо з сапраўдным тытунцом, то я табе скажу, і Вежа такога не нюхаў, што я магу зрабіць. Караткевіч. Калі ты курэц, то насі люльку і тытунец. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыбу́к, ‑а, м.

1. Трубкападобны стрыжань курыльнай люлькі, праз які курэц уцягвае дым тытуню. Дзядзька не выпускаў з рота цыбука люлькі. Сачанка.

2. Сцябло. Цётка Проска паліць у печы, парыць у вядзёрным чыгуне тытуневыя цыбукі. Васілевіч.

3. Спец. Вінаградны чаранок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)