каўшо́вы гл. коўш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

shovel​1 [ˈʃʌvl] n. шу́фель; чарпа́к; коўш

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

карэ́ц, -рца́, мн. -рцы́, -рцо́ў, м.

Драўляны або металічны коўш (у 1 знач.) з ручкай для зачэрпвання вады, квасу і пад.; конаўка.

|| прым. карцо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аднакаўшо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адзін коўш. Аднакаўшовы экскаватар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарпа́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Коўш, пасудзіна для чэрпання якой-н. вадкасці.

2. Частка машыны, механізма (экскаватара і інш.) у выглядзе каўша, які служыць для выбірання грунту.

|| прым. чарпако́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вагра́начны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вагранкі. Ваграначны коўш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сталеразлі́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць, прызначаны для разліўкі сталі. Сталеразлівачны коўш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохку́бавы, ‑ая, ‑ае.

Ёмістасцю ў тры кубічныя метры. Трохкубавы коўш экскаватара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

друшля́к, ‑а, м.

Кухонны коўш з дзірачкамі для працэджвання, прамывання чаго‑н.

[Ням. Durchschlag.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ковш

1. (для питья) коўш, род. каўша́ м., карэ́ц, -рца́ м.;

2. (мукомольный) кош, род. каша́ м.;

3. в др. знач. коўш, род. каўша́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)